บทที่ 633 ความลับเล็ก ๆ ของวิลสัน

รูบี้นอนอยู่บนโซฟาและเริ่มอ่านหนังสือ หลังจากที่ทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว เซรีนแปลกใจที่เห็นรูบี้อ่านหนังสือ เธอไม่คิดว่า 'ผู้หญิงหยาบคาย' อย่างเธอ จะอ่านอะไรก็ได้...สำหรับเซรีนแล้ว ดูเหมือนว่ามันไม่ใช่บุคลิกของเธอเลย รูบี้สั่งของหวานให้มาส่งที่คฤหาสน์ เธอให้เซรีนเลือกรายการอาหาร ดวงตาของเซรีนเป็นประกาย เมื่อเธอเห็นขนมเค้ก "โอ้ คุณก็ชอบของหวานด้วยเหรอ? ฉันคิดว่าคุณจะตัดสินผู้หญิงอย่างฉัน ที่จะชอบของหวานแบบนี้ ว้าว คุณก็มีความเป็นผู้หญิงเหมือนกันนี่!" รูบี้รีบตอบ "ไม่เอาน่า ฉันก็มีความเป็นผู้หญิงมากเลยนะ?" เซรีนรู้สึกอึดอัด เมื่อคำพูดของรูบี้ ฟังดูไม่เป็นมิตรเลย! หลังจากดื่มชากันแล้ว เซรีนอยากนอน เธอกลับไปที่ห้องของเธอ แต่รูบี้ยังคงอ่านหนังสืออยู่ แต่เธอก็นอนไม่หลับ เมื่อเธอนอนบนเตียง เซรีนกอดโทรศัพท์ เธออยากติดต่อวิลสัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะติดต่อยังไง เธออยากถามรูบี้ แต่สัญชาตญาณบอกเธอว่า รูบี้คงไม่บอกเธอแน่! รูบี้อาจรู้สึกว่า ถ้าเธอติดต่อวิลสันตอนนี้ มันอาจไปเพิ่มปัญหา และอาจมีผลต่ออารมณ์ของวิลสัน เซรีนจึงล้มเลิกความคิดนั้น หญิงสาวยิ้ม เมื่อเธอมองลูกอมในขวดโหล ที่วางอยู่บนชั้นวาง