บทที่ 62 คลีนิกบนภูเขา

คลินิกแห่งหนึ่งในพื้นที่ภูเขา เวอเรียน นอนหลับไปกว่าสิบชั่วโมง และตื่นขึ้นมาด้วยความหิวโหย เมื่อเธอตื่นขึ้นดวงตาของเธอจ้องมองจากผนังสีขาวที่สะท้อนแสงรอบตัวเธอ เธอจ้องมองไปที่เพดานสีขาวราวกับหิมะอย่างว่างเปล่า และจิตใต้สำนึกของเธอถามด้วยเสียงต่ำ "ที่นี่ ... ?" ‘นี่มันสวรรค์เหรอ? เธอตายเร็วขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?’ ขณะที่เธอหายใจ เธอได้กลิ่นลมหายใจที่คุ้นเคยของชายหนุ่มที่อยู่ข้างตัวเธอ ดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของเธอสั่นไหว และเธอก็มองลงไป เธอเห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อกันลมสีดำ ก่อนที่สมองของเธอจะตอบสนองอย่างเต็มที่ เธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยที่นุ่มลึก เขาบอกกับเธอว่า "คุณอยู่ในคลินิกแห่งหนึ่งบนภูเขา คุณมีไข้ต่ำ ๆ และคุณไม่ได้กินอะไรมานานกว่า 48 ชั่วโมง คุณถึงหมดแรงจนเป็นลมหมดสติไป" จู่ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าก็ใกล้เข้ามาและทันใดนั้น ฮีลตัน ฟัดด์... ?! หัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรงราวกับว่ามันกำลังจะกระโดดออกไป ฮีลตัน ไม่สนใจสีหน้าตกใจของเธอ เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดและป้อนน้ำใส่ปากของเธอด้วยมือที่เรียวยาวขนาดใหญ่ของเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า "ดื่มน้ำหน่อย" เสียงของเขาเหมือนไฟในหิมะ ไม่มีใครบอก