บทที่ 623 คุณนายฟัดด์ถูกทำโทษให้คุกเข่าบนลูกคิด ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารจริง ๆ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขากลับมาถึงคฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ เวอเรียนกำลังถูกลงโทษคุกเข่าอย่างเสียเวลาเปล่า “รูปหล่อ ฉันไม่อยากคุกเข่าแล้ว ฉันเจ็บหัวเข่า” รูปหล่อ... ฮีลตันอยากจะต่อยใครสักคนเมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้น เขาถอดเสื้อคลุมแล้วโยนไปที่โซฟา หลังจากนั้นเขาก็ปลดกระดุมแขนเสื้อ และม้วนมันขึ้น ด้วยความสับสน เวอเรียนตกใจมากเมื่อเห็นฮีลตันม้วนแขนเสื้อขึ้น “คุณ… คุณจะทำอะไร? คุณจะต่อยฉันเหรอ? ฉันจะบอกให้สามีชกหน้าคุณ ถ้าคุณกล้าแตะต้องฉัน" เธอลุกขึ้นยืน แต่เนื่องจากเธอเมามากเกินไป เธอโลกหมุนทันทีที่เธอยืนขึ้น เธอรู้สึกเวียนหัวมาก… ฮีลตันเดินเข้าไป และอุ้มเธอ เวอเรียนจมลงในอ้อมกอดของเขากึ่งหลับกึ่งตื่น เธอมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮีลตัน และยิ้มโง่ ๆ ให้เขาในขณะที่ใช้นิ้วจิ้มแก้มของเขา “คุณดูเหมือนสามีของฉันมาก ฉันชอบคุณ ทำไมสามีของฉันยังไม่กลับมาจับเราอีก?” ฮีลตันหยุดเดิน และก้มหน้าหล่อของเขาลงมองหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของเวอเรียนสดใสมาก พวกมันดูแวววาวยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้เธอดูเหมือนจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์ หัวใจของฮีลตันเต้นผิดจังหวะเมื่อเขามองไป