บทที่ 580 เซรีนของผม น่ารักมากกว่าเธอ

เซรีนพยายามทำให้ตัวเองตื่นในตอนเที่ยงคืน เธอผงกศีรษะเหมือนนกหัวขวานอยู่ตลอด เธอเหลือบมองรูบี้ ดูเหมือนว่ารูบี้จะหลับไปแล้ว แล้วเธอก็ค่อย ๆ แอบออกมาจากเต็นท์ ในตอนนั้น รูบี้ก็ยิ้มแต่เธอก็ยังหลับตาอยู่ ดูเหมือนว่าเซรีนคิดว่าเธอหลับไปแล้วจริง ๆ ทันใดนั้น วิลสันก็กอดลูกหมีไว้ในอ้อมแขน ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมา เขาก็เห็นหญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของเขา "คุณมาทำอะไรที่นี่? แล้วรูบี้หลับไปแล้วเหรอ?" หญิงสาวมองเขาแล้วถาม "ทำไมคุณไม่ไปหาฉันล่ะ?" วิลสันขำแล้วตอบ "ถ้าคืนนี้คุณไม่ไปนอนกับรูบี้ ผมคิดว่าเราคงยังไม่หลับกันหรอก" เซรีนไม่เข้าใจความหมายของเขา เธอจึงถาม "คุณหมายความว่ายังไง?" วิลสันก้มลงจูบที่ใบหูของเธอ ก่อนจะกระซิบเสียงทุ้มต่ำ "ถ้าคืนนี้คุณอยู่กับผม คุณต้องเหนื่อยเพราะออกกำลังกายกับผม ที่รัก คุณก็รู้นี่ ถ้าคุณไม่รู้สึกเหนื่อย ผมยินดีที่จะทำ..." ชายหนุ่มเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออก ด้วยนิ้วมือเรียวยาวของเขา "ผมคิดถึงคุณมาก และไม่รังเกียจที่จะแสดงให้คุณได้เห็น ว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน ด้วยร่างกายของผม" เซรีนกอดตัวเองโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะมองเขาอย่างลนลาน "เป็นอะไรไปล่ะ?" "ฉัน ฉันมีประจำเดือ