บทที่ 545 ฉันหมายถึงจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป

ฮีลตันมองไปยังภรรยาของเขาด้วยสายตาเย้าแหย่พลางสั่งกับคุชว่า “คุช พา เจลลี่ บีนไปสิ ฉันจะดูแลเมียฉันเอง” “ได้ครับ บอส” ก่อนที่ เจลลี่ บีนจะจากไป เธอมอบจูบไปที่แก้มของเวอเรียนขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา “มอนตี้ พ่อและหนูรักคุณอย่างสุดซึ้ง ดังนั้นคุณห้ามลืมพวกเรา โอเคไหมคะ?” เวอเรียนหน้าแดง หลังจากคุชออกไปพร้อมเจลลี่ บีน ฮีลตันไม่ได้เปิดโปงเธอทันที ขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณอยากกินอะไรครับ? ผมจะให้คนส่งมันมาที่นี่” “ฉันไม่หิว” เมื่อเธอพูดจบ ท้องของเธอก็เริ่มร้องโครกคราก เวอเรียนคิดกับตัวเอง ‘... ทำไมท้องต้องทรยศฉันด้วย!’ ฮีลตันยิ้มกว้างและพูด “คุณชอบกินพวกของทานเล่นจากร้านสุพรีม คุณพูดว่าอะไรนะ? อยากกินอาหารที่อ่อนกว่านี้พร้อมกับเกี๊ยวเหรอ?” เวอเรียนยังคงเงียบอยู่ ถึงอย่างนั้นเธอก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของเขา เมื่อร้านสุพรีมส่งโจ๊กหอยเชลล์และเกี๊ยวมา เวอเรียนก็เริ่มกินพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฮีลตันช่วยเธอค้ำโต๊ะเล็กข้างเตียงของเธอขึ้นมาและเปิดกล่องอาหาร เวอเรียนไม่รั้งรอ และกินอาหารเข้าไปเยอะมาก ฮีลตันกินเล็กน้อย หลังจากที่ฮีลตันมองไปที่เธอ เขาหัวเราะคิกคักและพูดขึ้น