บทที่ 532 ฮันนีมูน 3

หลังจากสนุกสนานกับการดูวาฬที่ริมทะเลแล้ว เดิมทีฮีลตันอยากขับรถไปดูโรงแรมใกล้เคียง อย่างไรก็ตาม ในที่รกร้างห่างไกลผู้คนแบบนี้ โรงแรมที่อยู่ใกล้ที่สุดค่อนข้างจะไกลจากจุดปัจจุบันที่พวกเขากำลังดูวาฬกันบนแผนที่ มันน่าจะใช้เวลาอย่างน้อยหกถึงเจ็ดชั่วโมง ในการขับไปถึงโรงแรมที่ใกล้ที่สุด เวอเรียนแนะนำเขา “ในเมื่อเราอยู่ในรถอาร์วีแล้วก็เอากระเป๋าสัมภาระมาด้วย เราไม่ควรค้างคืนในรถอาร์วีนี่เหรอคะ?” อีกอย่างนี่ก็ดึกแล้ว และมันยากมากที่จะขับรถในความมืด ฮีลตันปฏิเสธที่จะให้เวอเรียนขับรถในตอนเช้านี้ เพราะฉะนั้นเขาไม่ปล่อยให้เธอขับรถในตอนกลางคืนแน่นอน อย่างไรก็ตามเวอเรียนรู้สึกไม่สบายใจถ้าพวกเขาจะต้องพึ่งพาฮีลตันในการขับรถทั้งหมด ฮีลตันดึงเวอเรียนเข้าไปในรถอาร์วี “คุณคิดว่าคุณสามารถหลับลงได้ไหม ถ้าเราค้างคืนในรถ? เวอเรียนยิ้มและซบหัวลงไปในอ้อมแขนของเขา “แน่นอนสิคะ ฉันสามารถนอนได้ถ้าคุณฟัดด์เต็มใจที่จะเป็นเบาะให้ฉัน” เวอเรียนชำเลืองไปยังเตียงหลังเล็กในรถอาร์วี มันไม่ได้เล็ก และมีขนาดที่พอให้ฮีลตันและเวอเรียนเบียดเข้าไปสำหรับหนึ่งคืน มีโซฟาตัวยาวอยู่ข้างเตียง และถ้าไม่สามารถจัดเตียงให้เหมาะกับพวกเขา