บทที่ 506 นี่เขาสนับสนุนเธอไปเรียนที่อังกฤษอย่างนั้นหรือ

เวอเรียนเมอลอยในขณะที่เธอนั่งอยู่ที่เบาะหลังระหว่างที่พวกเขาขับรถกลับบ้านครอบครัวฟัดด์ เจลลี่ บีนกระพริบตาให้เวอเรียนก่อนจะจับแขนของเธอแล้วเขย่ามัน เธอพูดว่า "มอนตี้ หนูอยากเล่นเกม หนูขอยืมโทรศัพท์ของคุณได้ไหม?" "อื้ม แน่นอน" เวอเรียนหลุดจากภวังค์ของเธอ และหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าของเธอก่อนจะยื่นมันให้เจลลี่ บีน ในขณะที่ฮีลตันขับรถ เขาเหลือบมองดูคู่แม่กับลูกสาวจากกระจกมองหลัง “เจลลี่ บีนใช้โทรศัพท์ในรถไม่ดีต่อสายตาของลูกนะ” เจลลี่ บีนพึมพำ "หนูเล่นแค่นิดเดียวเอง" คนพาลตัวน้อยโต้กลับเขาด้วยท่าทางเด็ก ๆ อย่างไรก็ตามฮีลตันตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ เขากังวลกลับเกี่ยวกับเวอเรียนมากกว่า ตั้งแต่เธอได้คุยกับผู้ตัดสินคนนั้น เธอก็ดูเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฮีลตันเลิกคิ้วขึ้นของเขาเล็กน้อย แล้วถาม "ผู้ตัดสินฟ็อกซ์พูดอะไรกับคุณเหรอ? ทำไมคุณถึงเงียบจัง?" เธอควรจะมีความสุขเนื่องจากเธอผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศ ทำไมเธอถึงเป็นทุกข์ล่ะ? เวอเรียนยังไม่ได้คิดว่าเธอจะพูดกับฮีลตันอย่างไรในเรื่องนั้น เธอจึงบีบฝ่ามือของเธอแล้วพูดว่า "ไม่มีอะไร แค่เครียดเล็กน้อยเนื่องจากจู่ ๆ ฉันก็ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศ