บทที่ 492 ช่วยมาดามฟัดด์บรรลุความฝันของเธอ

หลังจากที่เวอเรียนได้รับการทดสอบหลายครั้งในโรงพยาบาล เธอกลับพบว่าเธอปกติดี ฮีลตันยังคงกังวล เขาขมวดคิ้ว และถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลว่า “ถ้าอย่างนั้น ทำไมเช้านี้เธอยังปวดท้องอย่างรุนแรงเมื่อเช้านี้ล่ะ?” หมออธิบายว่า “ความเจ็บปวดอย่างกระทันหันที่ผ่านเข้ามา จะเกิดขึ้นกับผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ใกล้จะคลอด มักเกิดขึ้นเมื่อหญิงตั้งครรภ์มีอารมณ์แปรปรวน หรือรู้สึกประหม่าเกินไป เธอจะไม่เป็นไรถ้าเธอเข้านอนตามเวลานอนปกติ” ฮีลตันพยักหน้า หลังจากที่หมอจากไป เจลลี่ บีนก็เข้าไปหาเวอเรียน ในขณะที่ถือกระเป๋านักเรียนใบเล็ก ๆ ของเธอ เธอกระพริบตาโตของเธอ ในขณะที่มุ่ยริมฝีปากในขณะที่เธอพูดว่า “มอนตี้ ไม่ต้องกังวลนะ พ่ออยู่ที่นี่แล้ว” ทันทีที่เวอเรียนเงยหน้าขึ้น เธอก็สบตากับสายตาที่ลึกล้ำของฮีลตัน เธอหน้าแดงในขณะที่พูดว่า “อืม… ในเมื่อฉันไม่เป็นไรแล้ว งั้น งเราออกจากโรงพยาบาลได้ไหม?” เวอเรียนรู้สึกกระสับกระส่ายในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียง เธอจึงดึงผ้าห่มออก และกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง อย่างไรก็ตาม ฮีลตันคว้าข้อมือของเธอ และบอกกับเธอว่า “อยู่ที่โรงพยาบาลสักสองสามวันนะ ตกลงไหม? ถ้าหากคุณรู้สึกเจ็บอีกครั้ง เมื่อคุณก