บทที่ 477 สายเลือดของเกลไม่ควรถูกทิ้งไว้ที่นั่น

คฤหาสน์ตระกูลเกล นายท่านเกลกำลังนั่งอย่างเคร่งขรึมอยู่ตรงหัวโต๊ะกินข้าว บรรยากาศเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง ลุงไมค์ทำงานกับตระกูลเกลมาหลายปี ดังนั้นนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาประสบกับความตึงเครียดในบ้านหลังนี้ อย่างไรก็ตามสิ่งต่าง ๆ จะต้องเลวร้ายลงแน่ถ้านายท่านยังคงทำหน้าเฉยเมยแบบนั้นขณะที่นายน้อยกลับบ้านมา ลุงไมค์พยายามผ่อนความตึงเครียดลง “นายท่าน นายน้อยกลับมาบ้านแล้วและมันดูเหมือนเขามีช่วงเวลาที่ยากลำบากข้างนอกนั่น ดูเขาสิครับ เขาผอมลงกว่าแต่ก่อนมาก นายท่านทำไมเราไม่ให้นายน้อยกินอาหารก่อนที่พวกคุณจะคุยกัน…” คาร์เตอร์ลุกพรวดทันทีที่ลุงไมค์พูดจบ เขาพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “ผมไม่หิว พวกคุณกินกันก่อนได้เลยและขอให้ทานให้อร่อย” คาร์เตอร์ไม่ได้สนใจคนที่อยู่ตรงโต๊ะแต่อย่างใด เขาก้าวขึ้นชั้นบนและตรงไปยังห้องนอนของเขา นายท่านเกลเดือดดาล “ดูมันสิ! มันไปเที่ยวเตร่ข้างนอกมาสามปี และตอนนี้ก็มาทำตัวหยาบคายใส่ฉันทันทีที่กลับมา ฉันไปเป็นหนี้มันรึไง?” "นายท่านใจเย็นก่อน ท่านก็รู้จักอารมณ์ของนายน้อยดี" นายท่านเกลถอนหายใจ สายตาของเขามองไปยังทีน่าซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะ ทีน่าตื่นตัวมาก เธอลุกขึ้นทันทีและ