บทที่ 475 ผมจะฟังภรรยาของผมและจะจับตาดูทุกสตางค์ที่ผมใช้

เฮเลนทิ้งโทรศัพท์มือถือของเธอไว้ที่บ้าน คาร์เตอร์เจอโทรศัพท์ของเธอตรงที่วางรองเท้าขณะเปลี่ยนรองเท้าที่โถงทางเดิน คาร์เตอร์ค้นหาเธอไปทุกที่และในที่สุดเขาก็เห็นเธอนั่งอยู่ที่ม้านั่งตรงสวนสาธารณะแถวหมู่บ้าน คาร์เตอร์ถอนหายใจโล่งอก เส้นประสาทที่หลุดลุ่ยของเขาสงบลงทันที เขาเดินไปหาเธอและพยายามที่จะควบคุมวามโกรธของเขาขณะพูด “ทำไมคุณไม่เอาโทรศัพท์มือถือของคุณไปด้วย?” เฮเลนมองไปยังปลายรองเท้าของเธอแล้วตอบทื่อ ๆ “ฉันลืม” “ฉันคิดว่าคุณไปตลาดเพื่อซื้อของ? แล้วไหนของล่ะ?” “ฉันรู้สึกไม่อยากซื้อพวกมัน” “คุณรู้สึกไม่อยากซื้อพวกมันแล้วก็ไม่กลับบ้าน คุณมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้?” เสียงของคาร์เตอร์ฟังดูค่อนข้างจะเย็นชา เขาอ่อนโยนกับเธอเสมอมา ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย เธอเม้มปากแล้วพูด “มันเป็นเรื่องของฉันที่จะตัดสินใจอยากจะทำอะไร” คาร์เตอร์หมดคำพูด ผู้หญิงคนนี้กำลังเรียกร้องความสนใจ คาร์เตอร์สูดหายใจลึกและนั่งลงถัดจากเธอ เฮเลนขยับไปสุดฝั่งของม้านั่งราวกับเธอไม่อยากนั่งใกล้กับเขาจนเกินไป คาร์เตอร์ขยับเข้าไปใกล้เธออีกครั้ง สิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำ ๆ จนกระทั่งเฮเลนเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังเขา