บทที่ 46 ใครกันที่ผิด?

ก่อนที่ เวอเรียน จะตอบโต้ต่อสิ่งที่เขาอ้างถึง ร่างกายของเธอก็ถูกยกขึ้นพาดบ่า หน้าท้องของเธอถูกดันเข้าอย่างแรงกับกระดูกไหปลาร้าที่ยื่นออกมาของเขา ศีรษะของเธอหันเข้าหาพื้นและเลือดไหลย้อนลงในทิศทางเดียวกันอย่างรวดเร็ว เธอพยายามอย่างหนักด้วยการชกไปที่หลังกว้างของเขา ในขณะที่รู้สึกถูกฉีกหน้าและหยามเกียรติ “ฮีลตัน! คุณกำลังจะทำอะไร! วางฉันลง! คุณได้ยินฉันไหม! วางฉันลง… อา!” ขณะที่เธอเริ่มดิ้นรนร่างกายของเธอก็ถูกโยนลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่นั้นอย่างรุนแรง ดวงตาสีดำมุกคมเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างแหลมคมและล้ำลึก การจ้องมองที่ร้อนแผดเผาน่ากลัว ราวกับจ้องมองไปที่เหยื่อตัวเล็ก ๆ โดยสัญชาตญาณ เวอเรียน ถอยห่างออกไป อย่างไรก็ตามเขาเร็วกว่าเธอเพียงก้าวเดียว แขนขนาดใหญ่ของเขาคว้าที่เอวของเธอจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันริมฝีปากทั้งสองข้างที่มีกลิ่นบุหรี่จาง ๆ ก็กดลงบนริมฝีปากอันนุ่มของเธอมันรู้สึกหนัก จูบนั้นได้อธิบายอย่างถูกต้องมากขึ้นว่านี่คือการลงโทษโดยเจตนาจากความชั่วร้าย “ฮีล... ฮีลตัน… ปล่อยฉันออกไป…” เธอดันไปที่หน้าอกของเขาด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี ด้วยมือทั้งสองข้าง ความแข็งแกร่งเพียงเล็กน้