บทที่ 435 ที่รัก ตามผมกลับไปที่ นอร์ท ซิตี้ ตกลงนะ

ณ เมืองเคลียร์ ริเวอร์ ทาวน์ หลังจากนอนไม่หลับทั้งคืน เซรีนก็กลับไปทำงานที่ศูนย์การแพทย์ประจำหมู่บ้าน เธอเห็นวิลสันที่ทางเข้าศูนย์การแพทย์ เขากำลังยืนอยู่ข้างรถของเขาและสูบบุหรี่ ดูเหมือนว่าเขากำลังรอเธออยู่ เธอต้องการที่จะเมินเฉยเขา แต่เขาก็ได้ดับก้นบุหรี่ของเขา แล้วกำลังก้าวเข้ามาหาเธอเพื่อขวางเธอ "คุณกำลังทำอะไร? คุณกำลังขวางทางฉันอยู่” เขาลดสายตาของเขาลงเพื่อมองเธอ น้ำเสียงของเขาฟังดูแหบแห้ง “เมื่อวานคุณหนีไปทำไม? ผมคิดว่าผมบอกให้คุณรอผม ไม่ใช่หรือ?” เซรีนกัดริมฝีปากของเธอและก้มหัวลง เธอไม่กล้าสบตาเขาเพราะกลัวว่าเธอจะไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้ “ทำไมฉันต้องฟังคุณด้วย? เราไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันอีกแล้ว” วิลสันขมวดคิ้ว มีร่องรอยของความหงุดหงิดประกายไปทั่วดวงตาของเขา เขาเหลือบมองที่ทำงานของเธอและพูดว่า “ไม่เป็นไรถ้าคุณอยากจะอาละวาด แต่ทำไมคุณต้องลาออกจากโรงพยาบาลด้วย? คุณจะไม่สามารถได้ใช้ทักษะที่คุณได้เรียนรู้มา และที่ผมได้สอนคุณในศูนย์การแพทย์เล็ก ๆ แบบนี้” ในอีกมุมหนึ่งคือ เขาพยายามจะบอกว่ามันเป็นการสูญเปล่าที่คนมีความสามารถอย่างเซรีนจะทำงานในที่แบบนี้ เซรี