บทที่ 433 กอดโทรศัพท์แทนที่จะกอดผม นั่นมันเหมาะสมไหม

วิลสันกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ เซรีนสวมรองเท้าสลิปเปอร์ของโรงแรมในขณะที่ถือกระเป๋าของเธอ จากนั้นเธอก็แอบออกไปจากโรงแรมไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอออกมาจากโรงแรม เธอถอนหายใจยาว ๆ ก่อนจะทรุดตัวลงบนม้านั่งในสวนที่อยู่ใกล้ ๆ กับโรงแรม ดูราวกับว่าเธอสูญเสียจิตวิญญาณไป เมื่อนึกถึงสิ่งที่วิลสันบอกกับเธอก่อนหน้านี้ เธอไม่รู้ว่าจะเชื่ออะไรดี สิ่งหนึ่งที่เธอรู้อย่างแน่นอนคือถ้าวิลสันยังมาเจอเธออยู่ เธอก็จะไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป เธอจะยอมแพ้ให้กับเขา... เธอยึดมั่นในศีลธรรมของเธอมานานกว่า 20 ปี แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะไม่มีความหมายหลังจากที่เธอได้พบกับวิลสัน โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง มันคือแม่ของเธอ แม่ของเซรีนดุเธอทางโทรศัพท์อยู่พักหนึ่ง แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรเลย จนกระทั่งหลังจากที่แม่ของเซรีนเหนื่อยที่จะสั่งสอนเธอ เธอจึงบอกกับแม่ของเธออย่างเศร้าสร้อยว่า เธอจะกลับบ้านทันที เธอสวมรองเท้าสลิปเปอร์ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถขึ้นรถบัสที่มีผู้คนพลุกพล่านได้จริง ๆ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเรียกแท็กซี่แทน เมื่อรถแท็กซี่ออกจากโรงแรม วิลสันก็รีบวิ่งออกมาหาเธอในจังหวะเดียวกับที่แท็กซี่ขับผ่านเขาไปพ