บทที่ 412 สิ่งมีค่าของเขาหลุดมือไป

เซรีนวิ่งร้องไห้ออกมาจากคอนโดมิเนียม โคซทัล ซิตี้ เธอวิ่งออกไปบนถนนจนเกือบจะถูกรถชน โชคดีที่วิลสันมาทันเวลา เขารีบดึงเธอเข้ามากอด เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องน่าเศร้า คนขับรถตู้สีขาวหยุดรถและสาปแช่งเซรีน "นี่คุณไม่มีตารึไง? ถ้าอยากตายก็ไปตายที่อื่นสิ อย่าวิ่งตัดหน้ารถแล้วทำให้คนอื่นมีปัญหาสิ!" วิลสันจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา เมื่อคนขับรถเห็นว่า วิลสันไม่ใช่คนที่ควรทำให้โกรธเขาจึงรีบขับรถออกไป เซรีนผลักเขาออกไป สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และขยะแขยงในตัวเขา "ปล่อยฉันนะ! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน! คุณมันเลว! คุณมีเมียแล้ว ทำไมยังมาทำเจ้าชู้กับฉันอีก!" ไม่เพียงแต่เขาจะทำเจ้าชู้กับเธอ แต่เขายังนอนกับเธอด้วย! เซรีนตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอรู้สึกเหมือนมีมีดแทงเข้าไปในหัวใจ เธอรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเฉือนเป็นชิ้น ๆ ด้วยเลือดที่พุ่งออกมาจากหัวใจ วิลสันปล่อยให้เธอทำร้ายเขาเท่าที่เธอต้องการ "ที่รัก รูบี้กับผมไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ นะ" "อย่าเรียกฉันว่าที่รักอีกนะ! วิลสัน จาร์เร็ต ฉันจะไม่เชื่อคำพูดของคุณอีก! คุณคิดไหมว่าการเป็นชู้มันเป็นยังไง?! ฉันเป็นคนดี และฉันก็ไม่เคยคิดจะเป็นเมียน้อยใคร สิ่ง