บทที่ 40 โรคนอนไม่หลับ

บนเตียงในห้องนอนใหญ่ ฮีลตัน และ เวอเรียน นอนประกบซ้ายและขวาส่วน เจลลี่ บีน นอนระหว่างกลางของผู้ใหญ่ทั้งสองคน ทั้งสองคนหน้านิ่งมาก ผิดกับเด็กน้อยที่มีความสุขมาก เธอกระตือรือร้นอย่างมาก และหันมากอดฮีลตัน อยู่พักหนึ่งก่อนจะหันไปหอมแก้มเวอเรียน เวอเรียนเกิดมีอาการนอนไม่หลับอย่างหนัก เนื่องจากคืนนี้ ฮิลตัน ไม่ได้สัมผัสตัวเธอ เธอน่าจะหลับได้ง่ายมากกว่านี้ แต่กลายเป็นว่าดวงตาของเธอทำได้เพียงจ้องมองไปที่เพดาน ในขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับการไปรายงานตัวกับ ฟัดด์ กรุ๊ป ในเช้าวันพรุ่งนี้ เธอก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก มันจะเป็นไปได้ไหมนะ... ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอเริ่มคุ้นเคยกับการที่มีเขาโอบกอดเธอในตอนนอนกันนะ เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ในที่สุดเจ้าตัวน้อยก็หลับไป เธอหลับตาลงพร้อมความคิดที่สับสนเป็นอย่างมากก่อนจะเข้านอนตามไปด้วย ในตอนที่เธอกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราจู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เป่ารดอยู่ข้างหูซึ่งทำให้รู้สึกขนลุกเล็กน้อย ตอนแรกเธอคิดว่าเป็น เจลลี่ บีน ที่นอนละเมอมาหาเธอ เธอบ่นพึมพำขึ้นว่า “เจลลี่ บีน อย่ากวนนะคะ ไปนอนซะนะคนดี..." เธอหันไปกอด ‘เจลลี่ บีน’ และพย