บทที่ 386 แหวนแต่งงานนี้ บอกให้รู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว!

เวอเรียนยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ไม่ใช่เพราะเธอได้ยินชื่อของเจอโรม แต่ทุกคนในห้องต่างก็พากันหันมามองเธอ เธอรู้สึกอับอายขึ้นมาทันที เจอโรมมองมาที่เวอเรียน "เวอเรียน?" เขายืนขึ้นและเดินเข้ามาหาเธอ เขาดึงเก้าอี้ออกมาให้เธอนั่งอย่างเป็นสุภาพบุรุษ "ไม่ได้เจอกันนาน เธอสวยขึ้นนะ" ในใจของเวอเรียนรู้สึกปั่นป่วน เธอฝืนยิ้มอย่างสุภาพแล้วทักทายเขา "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" "โอ้ ดูเหมือนว่าเจอโรมจะยังคิดถึงเวอเรียนอยู่นะเนี่ย!" เวอเรียนหน้าแดง เธอไม่ได้รู้สึกลำบากใจ แต่เธอรู้สึกอาย เจอโรมก็รู้สึกไม่ต่างกัน เขาชินแล้วที่เพื่อนแซวเขา แต่ความหมายของพวกเขาก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ เขาเปลี่ยนที่นั่งกับอีกคนแล้วไปนั่งกับเวอเรียน ในห้องเต็มไปด้วยผู้คนและส่งเสียงดัง เจอโรมจึงไม่รีบร้อนที่จะคุยกับเวอเรียน ในห้องมีเพื่อนผู้ชายหลายคน แต่ส่วนใหญ่ก็ยังมาไม่ถึง ผู้ชายส่วนใหญ่จะสูบบุหรี่ ไม่นานในห้องก็เต็มไปด้วยควันบุหรี่ เวอเรียนเกลียดกลิ่นบุหรี่ แล้วเธอก็ท้องด้วย จึงต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ เธอยกมือขึ้นแล้วพูดเบา ๆ "ฉันขอตัวไปห้องน้ำ ขอโทษด้วยนะ" ขณะที่เวอเรียนกำลังจะออกไปเข้าห้องน้ำ ก็มีบางคนพูดขึ้นมา "ต