บทที่ 371 จูบราตรีสวัสดิ์ผมหน่อยได้ไหม

“ยานเดล โซอัน!” “นายน้อย!” ซีลีนและเยล ตะโกนขึ้นพร้อมกัน ในขณะที่เตะฌอนออกไป เยลก็กดมือของฌอนด้วยฝ่าเท้าในรองเท้าหนังของเขา ทำให้เกิดเสียงดังแคร๊ก ในขณะที่คอของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ฌอนร้องอย่างเจ็บปวด "อ่า!!" ซีลีนถามอย่างกระวนกระวายว่า "ยานเดลคุณเป็นอะไรไหม?" ชายหนุ่มจับมือเล็ก ๆ ของเธอเลื่อนผ่านตัวเขา และกดเธอเข้ากับหน้าอกของเขา โดยที่คางของเขาวางอยู่บนศีรษะของเธอ เขาพูดว่า "ผมไม่เป็นไร" ในขณะที่กอดคน ๆ นั้นในอ้อมแขนแน่นใน หัวใจที่เต้นแรงของเขาก็เต้นช้าลง เมื่อเขารู้ว่าเธอกำลังถูกฌอนลวนลาม เขาก็รีบไปที่ผับอย่างเร่งรีบ สมองของเขายุ่งเหยิงจนเขาไม่มีสมาธิ ซีลีนเป็นจุดอ่อนที่สุดของเขา โลกของเขาจะพังทลายหากมีใครกวนใจเขาโดยใช้ซีลีน ยานเดลค่อย ๆ ปล่อยลมหายใจที่เขากลั้นไว้ ในที่สุดอาการตื่นกลัวของเขาก่อนหน้านี้ก็ผ่อนคลายลงในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี้ เขาแม้กระทั่งไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากเข็มที่อยู่ด้านหลังของเขา เขารู้สึกโล่งใจอย่างมาก และพอใจที่ซีลีนปลอดภัยในอ้อมแขนแน่นของเขา "ยานเดล คุณอยู่แบบนี้ไม่ได้ คุณต้องไปโรงพยาบาล ยานเดล?" ซีลีนต้องการที่จะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่อ้อมกอดของ