บทที่ 360 เจ้านายฟัดด์ มีความสามารถในการไล่ตามภรรยาของเขาคืนมา

หลังจากซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มสกพัก เวอเรียนก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ เธอโยนผ้าห่มออก และฟังอย่างตั้งใจอยู่สองสามวินาที เมื่อเธอเห็นไฟรถส่องเข้ามาจากหน้าต่าง เธอจึงรีบออกไปข้างนอกโดยไม่ได้ใส่รองเท้าด้วยซ้ำ ยานเดลต้องส่งคนมาที่นี่เพื่อมารับเธอแน่ ๆ... ที่แห่งนี้น่ากลัวเกินไป… อย่างทนแทบไม่ไหว เธอเปิดประตู โดยไม่ได้มองคนที่อยู่ในรถ เธอเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ในที่สุด พวกคุณก็มา ฉัน…" เวอเรียนเงยหน้าของเธอขึ้น และรู้สึกตกตะลึงทันที ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้น…เขาหน้าตาเหมือนฮีลตันขนาดนี้ได้ยังไง… หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง เธออ้าปากของเธอ จากนั้นปิดมัน เธอตัวแข็งในขณะที่ยืนอยู่เดิมสักพักหนึ่ง เมื่อเธอกลับมาตั้งสติได้ สิ่งแรกที่เธอทำคือวิ่งกลับไปที่ห้องแล้วล็อกประตู! อย่างไรก็ตาม ฮีลตันตอบสนองอย่างรวดเร็ว และขวางประตูด้วยขายาวของเขา “ถ้าคุณอยากจะทำให้สามีของคุณพิการงั้นก็ผลักให้แรงขึ้นอีก ผมโอเค ผมแค่กลัวว่าคุณจะทนไม่ได้ที่ต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวจากการเป็นแม่ม่ายไปตลอดชีวิตของคุณ” เวอเรียนพูดไม่ออก เวอเรียนไม่กล้าผลักให้แรงขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ไม่ต้องการให้เขาเข้า