บทที่ 317 ฉันไม่อยากทิ้งคุณไป ฮีลตัน

เมื่อเซรีนรับสายเวอเรียน เธอเพิ่งเลิกงานที่โรงพยาบาล "ว่าไง เวอเรียน" เวอเรียนพูดเสียงเบาผ่านโทรโศัพท์ "ตอนนี้เธอว่างรึเปล่า เซรีน?" "ฉันเพิ่งเลิกงานที่โรงพยาบาล มีอะไรรึเปล่า? นี่เธอร้องไห้เหรอ?" "เปล่า ฉันอารมณ์ไม่ดี เธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม?" หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป เซรีนก็มาถึงที่สวนสาธารณะ เธอเห็นว่าเวอเรียนนั่งอยู่บนม้านั่ง ดูเหม่อลอยและไม่มีฃีวิตชีวา "เวอเรียน?" เซรีนรีบไปอยู่ข้างเธอแล้วถาม "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ ๆ ก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาล่ะ? ทะเลาะกับฮีลตันมาเหรอ? ฉันจะโทรหาเขาและให้เขามา..." เวอเรียนหยุดเธอทันที เมื่อได้ยินว่าเซรีนจะโทรหาฮีลตัน "ไม่ต้องหรอก ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ทะเลาะกับฮีลตันหรอก" "แล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเธอล่ะ?" เวอเรียนฝืนยิ้มแล้วพูดโกหก "ฉัน...ฉันคิดถึงลูกที่สูญเสียไปตอนทำแท้ง ก็เลยรู้สึกเศร้า" เซรีนปลอบเธอ "อย่าเศร้าไปเลย เธอยังมีลูกกับฮีลตันได้อีกนะ" เวอเรียนพยักหน้า "มันก็จริง แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่ ฉันอยากดื่ม" เซรีนตาโตเมื่อได้ยินคำว่า 'ดื่ม' เธอพูด "ก็ได้ พ่อแม่ฉันก็เคยห้ามฉันไม่ให้ไปร้านเหล้าตั้งแต่ยังเด็ก ฉันก็อยากมีประสบการณ์ในที่แบ