บทที่ 308 คุณไม่ชอบฉันแล้วใช่ไหม?

"คุณไม่ชอบฉันแล้วใช่ไหม?" ฮีลตันตกใจเมื่อได้ยินคำถามนี้โดยไม่ทันตั้งตัว เวอเรียนถามเหมือนเด็ก เขาคิดว่าเธอหึง และระแวง เขาปล่อยให้เธอจับมือเขาข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างนึงกอดเธอ แล้วปล่อยให้เธอพิงบนเอวของเขา เขาลูบหลังเธอเบา ๆ แล้วถามเสียงแหบ "คุณคิดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?" เธอกอดเอวเขาแน่นแล้วถามเสียงอู้อี้ "งั้นก็บอกฉันมาสิ ว่าคุณหลงรักคนอื่นหรือเปล่า?" เขานั่งลงข้างเธอแล้วมองเธอ "ผมเปล่า" "แต่คุณเพิ่งพูดว่าผู้หญิงที่ไปกินข้าวด้วยสวยนี่" เขาพยายามพูดอย่างจริงจังเพื่อปลอบเธอ ฮีลตันเคยเห็นผู้หญิงสวยมาแล้ว ตอนกินข้าวกับลูกค้า แต่เขาชินแล้วและเขาก็ไม่ได้สนใจ แม้ว่าพวกเธอจะสวยแค่ไหน ลูกค้าพยายามจับคู่ฮีลตันกับหลานสาวของเขาตอนที่กำลังกินข้าวเมื่อคืนนี้ เขาปฏิเสธอย่างสุภาพ และไม่มองผู้หญิงคนนั้นทั้งคืน อย่าว่าแต่จะจำได้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง ผู้หญิงคนนั้นสวย แต่เขาไม่สนใจ เธอเทียบกับเรนนี่ไม่ได้ เธอกอดคอเขา รู้สึกโล่งอก "คืนนี้คุณดื่มมาเยอะ ไหวรึเปล่า?" ดูจากกลิ่นเหล้าที่มาจากตัวเขาแล้ว เห็นได้ชัดว่าคืนนี้เขาดื่มหนัก เขาถอนหายใจเธอออกจากคอแล้วกุมมือเธอไว้ "ผมจะไปอาบน้ำก่อน