บทที่ 250 ฮีลตัน ได้โปรดอย่าผลักไล่ฉันไป

หลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาล จิตใจของซาเวียร์ ก็ครุ่นคิดถึงใบหน้าของหญิงสาวที่เขาพบที่โรงพยาบาล ความคิดของเขานั้น ใบหน้าที่ดูสวยงามค่อย ๆ ซ้อนทับร่างหนึ่งที่ดูคุ้นเคย ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ศีรษะของเขาดูเหมือนจะระเบิดออกมา และเจ็บปวดมากขึ้น เขากุมขมับ ปิดดวงตาสีดำลง และหายใจเข้าออกช้า ๆ ลึก ๆ เขาค่อนข้างแน่ใจว่า ว่าเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนั้นมาก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้สูญเสียความทรงจำ วันนี้ที่เขาไปโรงพยาบาล ก็เพื่อเข้ารับการตรวจรักษา แต่หมอได้บอกว่าสมองของเขานั้นไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไรเลย เขาไม่ได้รู้เรื่องแหวนทองคำที่สวมอยู่บนนิ้วนางของเขามาก่อน เขาไม่รู้ว่าทำไมแหวนทองคำขาวนี้ถึงได้มาอยู่บนนิ้วมือของเขา แล้วที่มาของมันนั้นมาจากไหน นอกจากนี้เขายังไม่รู้เกี่ยวกับเจ้าของแหวนวงเดิมคนนี้ด้วย แต่เมื่อแหวนถูกยูน่ากระชากออก ถึงเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หัวใจของเขาก็เจ็บปวดโดยไม่รู้ตัว มันคงจะฟังดูคงเป็นเรื่องน่าตลก เพราะมันสติสัมปชัญญะของเขานั้นไม่รู้สึกอะไร แต่หัวใจของเขานั้นกลับไม่เป็นอย่างนั้น ดูเหมือนว่าในร่างกายของเขานั้นจะมีจิตวิญญาณมากกว่าสอง มีวิญญาณอีกดวงหนึ่งนอน