บทที่ 244 ปกป้องหน้าท้องเล็ก ๆ ของเธออย่างแน่นหนา

เวอเรียนจ้องมองเค้กที่ถูกทุบบนพื้น เธอไม่กระพริบตา และดูเหมือนเซื่องซึมเล็กน้อย เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอไม่มีปฏิกิริยาใด ๆตอบสนอง จากนั้น แนนซี่จึงโยนอาหารทั้งหมดลงถังขยะ “ฉันจะบอกเธอ เวอเรียน! ฮีลตันไม่กินของพวกนี้! เธอมันตัวอัปมงคล! นับตั้งแต่เธอเข้ามาในครอบครัวฟัดด์ สิ่งเลวร้ายต่าง ๆก็เกิดขึ้นกับฮีลตันเรื่อย ๆ !” เวอเรียนเพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน เงียบอย่างน่าขนลุก แนนซี่จ้องมองไปที่เธออย่างรุนแรงขณะที่เธอพูด “ทำไมเธอถึงไม่พูดอะไรเลย? ตอนนี้เงียบ และยอมรับมันแล้วใช่ไหมล่ะ?” ความวุ่นวายในห้องนั่งเล่นดึงดูดความสนใจของจอห์น “พวกเธอทะเลาะกันเรื่องอะไร?” แนนซี่อึ้งเล็กน้อยขณะพูด “คุณพ่อ…” “เจลลี่ บีน และเซย์นี่กำลังวาดรูปอยู่ในห้องของพวกเขา เธอกำลังพยายามทำให้เด็ก ๆ เหล่านั้นลงมาด้วยการทำเสียงดังขนาดนั้นงั้นหรือ? ฉันรู้สึกหงุดหงิดมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเธอทั้งคู่อยู่ด้วยกันดี ๆไม่ได้หรือไง?" แนนซี่ไม่สามารถละทิ้งความภาคภูมิใจของเธอได้ขณะที่เธอพูดขณะที่กัดริมฝีปากของเธอ “ฉันขอโทษนะคะคุณพ่อ ฉันแค่…ฉันแค่รู้สึกแย่มากกับการตายของฮีลตัน” “แนนซี่ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบเว