บทที่ 218 การได้รับความเท่าเทียมกัน

ในทันใดนั้น วิลสัน ก็ตกตะลึงหลังจากนั้นเขาก็กอดเอวของเธอ และจูบเธอลึกซึ้งยิ่งขึ้น เซรีน แทบจะพูดไม่ออก ดวงตาของเซรีนนั้นเบิกกว้าง ฮาเดส จาเร็ต เขากำลังทำอะไรกันอยู่! เขาจะเอาเปรียบเธอจริง ๆ เหรอในตอนนี้! พวกเขาจูบกันอย่างเร่าร้อนต่อหน้า เชนเนอร์ และ เกว็นความจริงก็คือ วิลสัน ไม่เต็มใจที่จะต้องปล่อยเธอไป เชนเนอร์ โกรธมาก และพูดขึ้นมาว่า “เซรีน! คุณทำธุระของคุณเสร็จแล้วรึยัง!" เชนเนอร์ ต้องการดึงตัว เซรีน ออกจากอ้อมกอดของ วิลสัน แต่เซรีนปัดมือของเขาออกไปและพูดว่า “ออกไปเถอะ! เชนเนอร์! ฉันยังจูบเขาไม่เสร็จ! ฉันอยากทานอาหารค่ำใต้แสงเทียนแสนโรแมนติกกับวิลสัน!” เซรีน คว้าแขนของ วิลสัน แล้วเดินออกจากโรงแรม พวกเขาทิ้งทั้ง เชนเนอร์ และเกว็นเอาไว้ตรงนั้น เชนเนอร์ มองไปข้างหลังของวิลสัน และ เซรีน เขาขมวดคิ้วและถามเกว็นที่อยู่ข้าง ๆ เขา “เกว็นนี่ ทำไม วิลสัน ดูคุ้นมาก ๆ เลย? คุณรู้จักเขาหรือเปล่า? เกว็น มองเขาและตกตะลึงไปชั่ววินาที ในขณะที่เธอกลับสู่สภาวะปกติ เธอกล่าวว่า “ฉันไม่รู้จัก ฉันจะรู้ได้ไงว่าแฟนของ เซรีน เค้าคือใคร? ใครก็ตามที่ชอบ เซรีน อาจจะเป็นคนยากจนถ้าไม่อย่างนั้นจะมีใครล่ะท