บทที่ 200 ผมมาที่เอส ซิตี้เพื่อพาภรรยาผมกลับบ้าน

เมื่อมาถึงทางเข้าหลักของบริษัท พอร์สเพอริตี้ เวอเรียนรู้สึกว่ามันเกินความจำเป็นจริง ๆที่จะให้ฮีลตันมารับเงินค่าจ้างครึ่งเดือนของเธอด้วยตัวเอง “เราจะเข้าไปเอาเงินค่าจ้างครึ่งเดือนจริง ๆหรอ?” ชายหนุ่มลงจากรถทันที ท่าทีของเขามุ่งมั่นอย่างมาก จากนั้นเวอเรียนก็ลงจากรถพร้อมกับฮีลตัน ขณะที่ตามหลังพวกเขาคุชกล่าวว่า “เจ้าของบริษัท พอร์สเพอริตี้คือเดวิด ฮอลเมส เขาได้ขยายธุรกิจไปยังนอร์ท ซิตี้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เจ้านาย ถ้าคุณจำได้ คุณควรจำคนนี้ได้” ฮีลตันจำได้ว่าเป็นใคร เขาเคยพบคน ๆ นั้นในตอนนั้นที่นอร์ท ซิตี้ ชายหนุ่มมีความเจ้าเล่ห์เป็นพิเศษแต่ไม่กล้าหาญเลย ดังนั้น ธุรกิจของเขาจึงอยู่ในเกณฑ์ปานกลาง การสร้างธุรกิจไม่เพียงขึ้นอยู่กับภูมิปัญญาของใครคนหนึ่งแต่เชื่อมโยงและการจัดการด้วย จำเป็นต้องมีความกล้าหาญด้วย เนื่องจากอุตสาหกรรมใหม่ ๆ กำลังเฟื่องฟูในนอร์ท ซิตี้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาและ เดวิดไม่สามารถแข่งขันกับบริษัทขนาดใหญ่เหล่านี้ได้ เขาจึงตัดสินใจเก็บของและกลับไปที่เอส ซิตี้ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา จึงเริ่มก่อตั้งบริษัท พอร์สเพอริตี้ เมื่อเข้าไปในบริษัท พอร์สเพอริตี้ พวกเขาสังเกตเห็นแฮร์