บทที่ 179 กระดูกนั้นหนาวสั่นสะท้าน!

พวกเขาทั้งคู่หลงอยู่ในความคิดของตัวเองตลอดการเดินทาง เมื่อกลับมาที่ แชลโลว์ เบย์ เธอไม่แน่ใจว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอหรือเปล่า หลังอาหารเย็นและก่อนนอน เวอเรียน รู้สึกง่วงซึมเล็กน้อย ฮีลตัน กำลังดูแลธุรกิจบางอย่างในห้องทำงาน และใช้เวลาไม่นานหลังจากที่เธอได้นอนลงบนเตียง เมื่อถึงเวลา 22.00 น. เจลลี่ บีน ก็แสดงอารมณ์ฉุนเฉียวในขณะที่เธอต้องการให้ เวอเรียน อ่านนิทานก่อนนอนให้เธอฟัง เจ้าคนพาลตัวน้อยกระโดดไปและกระโดดมาพร้อมกับถือหนังสือนิทานสำหรับเด็กไว้ในมือ เมื่อเธอมาถึงห้องนอนเธอก็ถูก ฮีลตัน หยุดเอาไว้ เจลลี่ บีน เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเล็ก ๆ ของเธออย่างไร้เดียงสา ในขณะกระพริบตาไปยัง ฮีลตัน เธอถามด้วยน้ำเสียงงงงวย “คุณพ่อขา หนูจะมองหา มอนตี้ ให้หนูจะขอให้เธออ่านนิทานก่อนนอนให้หนูฟัง ทำไมคุณพ่อถึงหยุดหนูไว้ล่ะค่ะ?” ฮีลตัน ตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ตอนนี้ มอนตี้ กำลังนอนหลับอยู่และตอนนี้ยังไม่เช้า ดังนั้นลูกควรเข้านอนได้แล้ว” หนูน้อยเจลลี่ บีน สับสนและถามต่อขณะขมวดคิ้ว “ทำไมวันนี้ มอนตี้ ถึงเข้านอนเร็วมากขนาดนี้ล่ะค่ะ?” “เพราะว่าตอนนี้มีเด็กทารกอยู่ในท้องของ มอนตี้ ไงล่ะ” เจลลี่ บีนน้อ