บทที่ 154 คุณตกหลุมรักฮีลตันเข้าแล้วใช่ไหม?

ฮีลตันไม่ได้ตอบ เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนใหญ่แล้วกดเธอลง แล้วกระซิบกับเธอว่า "ไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวอยู่ด้วยกันเลย ถ้าคืนนี้ผมไม่ได้ทําอะไรเลย ผมน้องเสียใจแน่ ๆ" "พวกผู้ชายคิดเรื่องนี้กันทั้งวันจริง ๆ หรือเปล่า?" เวอเรียนเขินจนหน้าแดง ใบหน้าเล็กแดงจนเหมือนมีเลือดไหลวนเต็มหน้า แต่มือของเธอก็ยังจับคอเสื้อของเขาอยู่ ราวกับไม่ได้ตั้งใจ เธอจับคอเสื้อของเขาอย่างเบามือ ฮีลตันคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอไว้ แล้วกระซิบสั่งว่า "ช่วยปลดมันให้หน่อย" … เวอเรียนนอนอยู่อ้อมกอดของเขาอย่างเกียจคร้าน เธอใช้นิ้วสัมผัสบนหน้าอกของเขาอย่างผ่อนคลาย “ฉันหิวจัง” ฮีลตันขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วคว้ามือที่เคลื่อนไหวของเธอไว้ เขาถามว่า "เมื่อค่ำนี้คุณกินอะไรมา?" เวอเรียนใช้สายตามองเขาอย่างน่าสงสาร "บะหมี่กึ่งสําเร็จรูป 1 ชาม" เมื่อเขาได้ยินเกี่ยวบะหมี่กึ่งสําเร็จรูป ใบหน้าของเขาก็บึ้งตึงเล็กน้อย "ทําไมคุณถึงยังกินบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปอยู่อีก?" "เจลลี่ บีน ก็ไม่อยู่ คุณก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันเห็นในตู้เย็นไม่มีอะไร ฉันเลยไปซื้อบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ด้านนอก มันอร่อยและสะดวกมาก" บะหมี่กึ่งสําเร็จรูปมีข้อ