บทที่ 140 เขาชอบ เวอเรียน ที่แบบนั้น

ไม่นาน จอห์น ฟัดด์ ก็ได้พาหนูน้อย เจลลี่ บีน มาส่งที่โรงพยาบาล มาดามลีอาห์ ซึ่งเดินตามหลัง จอห์น ฟัดด์ วางปิ่นโตที่บรรจุอาหารไว้บนโต๊ะแล้วเปิดออกมาเพื่อเตรียมอาหารเช้า เจลลี่ บีน รีบเดินไปหา ฮีลตัน แล้วถามเขาว่า “คุณพ่อค่ะเกิดอะไรขึ้นกับคุณเหรอ? คุณปู่บอกว่าแขนของคุณพ่อหัก คุณพ่อจะแบกหนูไม่ได้อีกต่อไป แล้วเมื่อไหร่คุณพ่อจะกลับมาสบายดีอีกครั้งค่ะ?” เด็กน้อยขมวดคิ้วและมองเขาด้วยความกังวลเธอตั้งถามคำถามอีกมากมาย เธอได้นอนลงบนหน้าอกของเขา แนนซี่ จึงพูดขึ้นมาว่า “เจลลี่ บีน ระวังอย่านอนทับบนแขนของคุณพ่อ” ฮีลตัน ยกมือซ้ายขึ้น และลูบหัวของ เจลลี่ บีน เพราะเสียงที่แหบของเขา เขาจึงพูดกับเธอเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องห่วงนะ อีกไม่นานพ่อก็จะหายดีเป็นปกติ” “คุณพ่อต้องหายเร็ว ๆ นะคะ เพราะ เจลลี่ บีน เป็นห่วงคุณพ่อ คุณปู่ก็เป็นห่วงเหมือนกัน” จอนน์ ฟัดด์ นั่งอยู่อีกข้างหนึ่งและกวักมือเรียก เจลลี่ บีน และพูดว่า “เจลลี่ บีน มานั่งกับคุณปู่ตรงนี้ หากคุณโดนแขนของคุณพ่อโดยไม่ได้ตั้งใจแขนของคุณพ่อจะไม่หายและเขาจะอุ้มคุณไม่ได้อีกต่อไป” เด็กน้อยพยักหน้าอย่างเข้าใจและวิ่งไปหา จอห์น ฟัดด์ จอห์น ฟัดด์ อุ้มหลานสา