บทที่ 1125 คุณคืออัญมณี 2

ลมเย็นๆ ท่ามกลางอากาศแห้งๆ ในวันสุดท้ายของแยนนี่ที่เกาะไร่องุ่น หน้าต่างในห้องนอนใหญ่ถูกเปิดออกกว้างจนลมทะเลพัดผ่านเข้ามาในคฤหาสน์ชวนให้ผ่อนคลายและเย็นชื่นใจ แยนนี่และเชนน์ดื่มกันเล็กน้อย พวกเขาเพียงแค่นอนเฉยๆ อยู่บนเตียงคิงไซส์แต่ก็รู้สึกดีแม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไร นี่เป็นครั้งแรกที่แยนนี่รู้สึกว่าการได้รักใครสักคนอย่างเงียบๆ เป็นความรู้สึกที่เยี่ยมยอด เชนน์ผู้ซึ่งมักจะส่งเสียงดังอยู่เสมอคงจะน่ารักมากเมื่ออยู่เงียบๆ แยนนี่เอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนดวงตาใสแจ๋วบริสุทธิ์ของเธอจับจ้องไปที่เขาก่อนจะเอ่ย “เชนน์ ฉันมีคำถามที่อยากถามคุณอยู่ตลอด คำถามที่ฉันอยากรู้" “เธออยากรู้อะไรอีกล่ะ? ถามมาสิ” เชนน์ลดระดับสายตาลงเพื่อมองใบหน้าสวยในขณะที่เรียวนิ้วยาวลูบไล้ไปตามกรอบหน้านั้น แยนนี่เอ่ยถาม “เมื่อสองปีที่แล้วทำไมคุณไม่มาส่งฉัน” เชนน์ตอบตามจริง “มันเป็นเรื่องโกหกที่จะบอกว่าฉันไม่ต้องการให้เธอไป พูดตามตรงฉันไม่กล้าเห็นเธอจากไป” “ไม่…กล้า?” แยนนี่ยิ้มก่อนจะเอ่ยหยอกล้อ “ฉันเป็นสัตว์ร้ายหรือไง? ยิ่วไปกว่านั้นฉันไม่ยักรู้ว่าคุณกลัวที่จะเห็นคนจากไป” ชายคนนั้นจ้องมองเธออย่างลึกซึ้งด้วยแววตาที่