บทที่ 1092 ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ

แยนนี่เอนศีรษะพิงซบอกแกร่งหลังกิจกรรมสุดเร่าร้อนจบลง เธอจ้องมองโคมระย้าประดับคริสตัลบนเพดานปล่อยให้เชนน์ลูบไล้ผมยาวสลวยของตน สัมผัสของเชนน์นั้นอ่อนโยนมากเสียจนแยนนี่หลับตาพริ้มด้วยความเคลิบเคลิ้ม เธอพลิกตัวอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มก่อนจะวาดแขนกอดเอวนั้นไว้ เธอเริ่มทำตัวติดหนึบเชนน์ ชายหนุ่มก้มลงกดจูบที่หน้าผากเธอก่อนจะหัวเราะเบาๆ แล้วบอกว่า “ฉันคิดว่าชีวิตนี้จะไม่ได้เห็นด้านที่ออดอ้อนฉันแบบนี้ของเธอแล้ว” แยนนี่ยิ้มกว้าง “ฉันเคยออดอ้อนคุณแบบนี้อยู่เสมอ” “อันนั้นไม่นับเพราะเธอแค่แสดง” แยนนี่เงยหน้าขึ้นวางมือลงบนอกเชนน์จากนั้นเธอก็วางคางไว้บนมือของตัวเองอีกทีและมองไปที่ เชนน์ด้วยดวงตาสดใสเปล่งประกาย ชายหนุ่มเห็นได้ถึงรอยยิ้มในแววตาคู่นั้น “เมื่อก่อนฉันคิดว่าคุณชอบที่ฉันทำตัวน่ารักๆ เพื่อเอาใจคุณเสียอีก? คุณไม่ชอบมันจริงๆ เหรอ?” “ฉันชอบแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรู้สึกดี ถ้าเธอชอบใครจริงๆ สักคนเธอจะไม่ชอบให้เขาแกล้งทำตัวเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบ” “แต่ฉันอาจจะเป็นคนโง่เง่าที่จำเป็นต้องเรียนรู้วิธีออดอ้อนและทำตัวน่ารักๆ ก็ได้” เชนน์เขี่ยผมที่ปรกหน้าผากแยนนี่เล่นพลางตอบว่า “ฉันชอบที่เธอเป็