บทที่ 1081 กลายเป็นฮีโร่ของเธอในยามวิกาล

แยนนี่ถูกจับเป็นตัวประกันอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรมมานานกว่า 20 ชั่วโมง ตอนนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวจนสุดขั้วหัวใจ เด็กแอฟริกันที่อยู่ใกล้ ๆ เธอหวาดผวาจนน้ำใสๆ เอ่อคลอตากลมแป๋วและทำท่าจะร้องไห้ออกมา แยนนี่รีบปิดปากเล็กๆ นั้นไว้ทันทีเพราะเธอกลัวว่าเสียงเด็กร้องไห้จะไปกระตุ้นให้ผู้ก่อการร้ายหงุดหงิดจนยิงเด็กเสียชีวิตได้ แยนนี่นั่งยองๆ ที่มุมหนึ่งขณะที่เธอชำเลืองมองไปที่ชายชาวแอฟริกันสี่คนที่ใบหน้าของพวกเขาถูกพันด้วยผ้าพันคอสีดำ พวกเขาแต่ละคนถือปืนไรเฟิลจู่โจมไว้ในมือคอยจับตาดูตัวประกันอย่างใกล้ชิดและคอยตรวจตราทุกการเคลื่อนไหวภายนอกโรงแรมด้วยใบหน้าถมึงทึงน่ากลัว มีทีวีจอพลาสมาติดอยู่ที่ผนังในล็อบบี้หลัก ข่าวท้องถิ่นกำลังออกอากาศและรายงานเกี่ยวกับการโจมตีของผู้ก่อการร้าย แต่ถึงอย่างนั้นแยนนี่ก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตำรวจท้องที่เพราะยังไม่มีการส่งเจ้าหน้าที่มาสักคน เพราะเหตุนี้ทำให้ตัวประกันทุกคนประหม่าและตกอยู่ในความวิตก เจ้าของโรงแรมไม่ใช่คนพื้นเมือง เขาถูกลากออกไปและถูกสอบปากคำโดยกลุ่มผู้ก่อการร้าย แยนนี่ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูดเพราะพวกเขากำลังพูดกันด้วยภาษาคอยซันที่เป็นภาษ