บทที่ 1068 มันไม่ใช่ว่าเขาเชื่อคารา แค่เขาไม่เชื่อเธอ

หลังเสร็จมื้ออาหาร ภายในรถลีมูซีนเบนท์ลี่ย์สีดำของเขา เจครู้สึกว่าบรรยากาศในรถดูอึดอัดจนหายใจไม่ออก เขาลอบมองดูชายขี้เมาที่นั่งอยู่ผ่านกระจกมองหลังโดยไม่รู้ตัว เชนน์เอนศีรษะพิงพนักพิง ชายหนุ่มหายใจเข้าลึก ๆ และกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ความโกรธที่อัดอั้นอยู่ในอกของเขาไม่มีทางหนีออกไปได้ มันอัดอั้นอยู่ในตัวเขารอเวลาปะทุอย่างน่ากลัว เจคเม้มริมฝีปากและค่อยๆ พูดอย่างระมัดระวัง “นายท่านเชนน์ สิ่งที่นายท่านต้องการให้ผมตรวจสอบ ผมได้ตรวจสอบแล้วนะครับ” เชนน์เงยหน้าและลืมตาขึ้นเล็กน้อย เขาเหม่อมองไปที่ด้านบนของรถและพึมพำเพียงสองสามคำออกมาอย่างรวดเร็ว “บอกฉันมา” “จ-จด…จดหมายมาจากอังกฤษจริงๆ ครับ ส่วนที่อยู่ก็เป็นบ้านของซามูเอล เลน สำหรับลายมือผมได้ส่งคนไปสืบหาที่โรงเรียนเก่าของซามูเอลและให้ผู้เชี่ยวชาญเปรียบเทียบลายมือแล้ว มันคือ…" เจคลังเลเล็กน้อย “มันคืออะไร?” เชนน์พูดอย่างเย็นชาเขาแผ่รังสีอำมหิตจนได้กลิ่นอายการฆาตรกรรม เจคพูดเสียงแข็ง “มันเป็นลายมือของซามูเอลจริงๆ จดหมายเหล่านั้นไม่ได้ปลอมแปลง” จดหมายของซามูเอลเป็นของจริง มีช่วงหนึ่งที่เชนน์อยากจะเชื่อแยนนี่แต่ซามูเอลไม่ใช่คนธรรมดาทั่