บทที่ 1047 นายท่านเชนน์ยังเป็นเด็กอยู่

แยนนี่โทรหาเชนน์หลังจากที่เธอเตรียมส่วนผสมเสร็จแล้ว “นายท่านเชนน์ คุณจะมาถึงเมื่อไหร่?” เชนน์หัวเราะเบา ๆ จากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เขาแซวเธอ “คุณคิดถึงผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” “ฉันแค่อยากรู้ว่าจะทำอะไรเผื่อไว้ไหม” เชนน์กำลังเดินทางไป เขาพูดว่า "ผมกำลังจะถึง" หลังจากผ่านไป 10 นาที แยนนี่ก็ตระหนักว่าไม่มีไวน์สำหรับทำอาหารตอนที่เธอต้องการจะนึ่งเนื้อ ดังนั้นเธอจึงไปที่ร้านชั้นล่างเพื่อซื้อไวน์สำหรับทำอาหาร เธอบังเอิญเจอเชนน์ในละแวกนั้นหลังจากซื้อไวน์ เชนน์เพิ่งจอดรถเสร็จ แยนนี่โบกมือให้เขา “นายท่านเชนน์ ทางนี้” เชนน์เดินไปหาเธอ และหยิบไวน์สำหรับทำอาหารจากเธอ เขามองดูมันแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เพราะเขาไม่เคยทำอาหารมาก่อน “ทำไมคุณถึงซื้ออันนี้ล่ะ?” “ฉันทำปลานึ่งให้คุณ ช่วยขจัดกลิ่นคาวได้” เชนน์ดึงเธอเข้าหาเขา และโอบรอบเอวของเธอ เขาก้มศีรษะลง และจูบเธอก่อนดึงเธอไปที่ทางเดิน ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ทางเดินทันทีที่พวกเขามาถึง คน ๆ นั้นโยนแป้งหนึ่งห่อใส่หน้าของแยนนี่ เชนน์ดึงแยนนี่เข้ามากอดทันที และแป้งก็ตกลงมาบนใบหน้าของเชนน์แทน “นายท่านเชนน์!” เชนน์รู้สึกว่าดวงต