บทที่ 103 ความสัมพันธ์แสนหวาน

เมื่อได้ยินน้ำเสียงจริงจังแต่เฉยเมย เวอเรียนเกือบหัวเราะออกมาดัง ๆ เธอจ้องมองดวงตาสีดําของเขาด้วยใบหน้าใสของเธอ และพูดต่อปากต่อว่า "ฮีลตัน ฟัดด์ มีใครเคยบอกคุณว่า คุณมีความคิดที่ไม่ดีจริง ๆ บ้างไหมในบางครั้ง?" "คุณเป็นคนแรกที่บอกว่าผมไม่ดี แต่มีหลายคนที่บอกว่าฉันฉลาดแกมโกง" เวอเรียนยิ้มหวานดวงตาของเธอจ้องมองเขาเหมือนพระจันทร์เสี้ยวสองดวงตามที่เธอเห็นด้วย "ใช่คุณ เหมือนสุนัขจิ้งจอกเฒ่า" ดวงตาของเขากลายเป็นหมองคล้ำ "ผมจะยอมรับว่าผมฉลาดแกมโกง แต่ผมจะไม่ยอมรับว่าผมน่ะแก่แล้ว" เวอเรียนยักไหล่และพูดในลักษณะที่น่าพอใจ และประจบประแจงว่า "คุณไม่แก่ ไม่แก่เลย ท่านประธานฟัดด์อยู่ในวัยที่มีจิตใจสูง แล้วเป็นไปได้อย่างไรที่คุณจะแก่แล้ว" แม้ว่าเขาจะเข้าสู่วงการบันเทิงเขายังสามารถเอาชนะชายหนุ่มจํานวนมากที่ยังคงใช้แป้งตลับ และอายไลเนอร์บนใบหน้า เขาสามารถเอาชนะคนเหล่านั้นได้ด้วยใบหน้าและอารมณ์ของเขา!” นอกจากนี้เขายังระบายความโกรธแทนเธอ ในนามของเธอในรูปแบบปลอมตัว เวอเรียนมีความสุขมากกว่าทุกสิ่งในโลก เธอวางแขนไว้รอบคอของเขา ใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้แขนของเขาขณะที่เธออายและพึมพํา "แต่ฉันชอบคุณ" ใครจะไม