บทที่ 45 ธุรกิจที่ยังทำไม่เสร็จ

หลังจากที่ เวอเรียน ทำงานล่วงเวลาเสร็จแล้วเธอก็โทรหาฮีลตัน แต่ เจลลี่ บีน เป็นคนที่รับสายแทน เจ้าตัวน้อยถามเธอด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสาว่า “มอนตี้ทำไมคุณไม่ไปรับหนูจากโรงเรียนกับคุณพ่อล่ะคะ?” “เพราะวันนี้ฉันต้องกลับมาทำงานล่วงเวลา ครั้งหน้าฉันจะไปรับหนูด้วย ตกลงไหมจ๊ะ?” เนื่องจากเป็นโทรศัพท์ของเขาและ เจลลี่ บีน เป็นคนรับสายนั่นแสดงว่าพ่อลูกคู่นี้คงจะกลับบ้านแล้วใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รอเธอเลย “มอนตี้ขา รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะค่ะ เจลลี่ บีน คิดถึงคุณมากเลยค่ะ” เจลลี่ บีน ที่นั่งอยู่ภายในรถสปาร์คเกอร์ สีดำมือเล็ก ๆ ที่อ่อนโยนของเธอคว้าไปที่โทรศัพท์มือถือสีดำที่ใหญ่กว่ามือของเธอในขณะที่อีกมือหนึ่งจับเท้าเล็ก ๆ ของเธอ มันดูน่ารักมาก หัวใจของ เวอเรียน ละลายเมื่อเธอฟังเสียงจากปลายสายจบ เธอตอบเพียงคำเดียวว่า “ตกลงค่ะ” อีกฝ่ายหลังจากคุยโทรศัพท์จบ เจลลี่ บีน ก็ขมวดคิ้วและถาม ฮีลตัน ที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอว่า “คุณพ่อเป็นคนที่อยากให้ มอนตี้ รีบกลับบ้านทำไมคุณพ่อถึงให้หนูพูดล่ะคะ เจลลี่ บีน หรือใครกันแน่ที่อยากให้ มอนตี้ กลับบ้านคะ?” เขายกมือขึ้นมาลูบหัวลูกสาวพร้อมโกหกด้วยท่าทางจริ