บทที่ 972 คุณต้องสารภาพความรู้สึกของคุณในวันที่ลมพัดโชยเพื่อเพิ่มเอฟเฟกต์เสมอ

แจ็คสันอารมณ์เสียมากจนเขาเพิกเฉยต่อคำถามของทิฟฟานี่ เขากลับเร่งฝีเท้าและทิ้งผู้หญิงที่งงงันไว้ข้างหลัง ในที่สุดทิฟฟานี่ก็นึกออก เธอจึงเร่งฝีเท้าและรีบตามเขาไป “คุณกำลังพูดถึงสิ่งที่ฉันพูดเมื่อตอนทานข้าวเย็นใช่ไหม?” เธอตะโกนถามเขา “คำตอบคือ ไม่ ฉันไม่ได้พูดเพราะฉันไม่ต้องการให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารอึดอัด ฉันพูดแบบนั้นเพราะฉันต้องการแบบนั้นจริง ๆ” แจ็คสันหยุดเดิน เขาปล่อยให้เท้าของเขาหยุดนิ่งขณะที่ลมพัดโชกผ่านเขาและทำให้ผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย ทั้งคู่ต่างใจหวิว เขาไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองเธอราวกับว่าเขาไม่แน่ใจในความจริงของคำพูดเหล่านั้น "คุณพูดว่าอะไรนะ?" “ฉันบอกว่า ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นเพราะฉันกลัวความอึดอัดบนโต๊ะ ฉันพูดในสิ่งที่ฉันพูดไปเพราะฉันหมายความตามนั้นจริง ๆ คุณและอาหารที่คุณทำก็เหมือนกันนั่นแหละ ทั้งอร่อยและเป็นในแบบที่ฉันชอบ” ทิฟฟานี่มักจะคิดว่าตัวเองเป็นคนที่หนังหนามาตลอด แต่เมื่อคำพูดเหล่านั้นออกจากปากของเธอ เธอก็รู้สึกได้ว่าแก้มของเธออุ่นขึ้นและน่าจะแดงก่ำทันที ในที่สุดแจ็คสันก็หันกลับมาอย่างช้า ๆ เขามองดูเธอที่ซับซ้อนและแทบจะไม่สามารถอ่านใจออกและเตือนว่า “อย่าทำอย่า