บทที่ 93 สามีที่ช่างเกรงใจภรรยา

เอรี่หดหู่อยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อเธอเห็นเฮเลนปกป้องแอเรียนความโกรธของเธอก็ระเบิดออกมาอย่างเต็มกำลัง “ครั้งสุดท้ายที่แม่ตบหนูมันเป็นเพราะเธอและแม่ก็ห้ามไม่ให้หนูดุเธอ เธอเป็นเพียงเศษขยะที่เเม่ทิ้งไปเท่านั้น เธอถือเป็นลูกสาวของแม่ไม่ได้ ทำไมคุณเเม่ถึงปกป้องเธอมากขนาดนี้? รู้สึกผิดอย่างนั้นเหรอ? คุณเเม่ไม่เคยทำตามความรับผิดชอบในฐานะแม่ของเธอมาก่อน แล้วความเสเเสร้งนี่คืออะไร?” การแสดงออกของเฮเลนทรุดลง “แอรี่ ถ้าแม่ได้ยินเธอพูดเรื่องแบบนี้อีก เราขาดกัน!” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทะเลาะกันเพราะแอเรียน แอรี่ขี้เกียจที่จะโต้เถียงกับแม่ของเธอ “ก็ดี ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณ เเต่เธอเป็น! คุณมีความสุขไหม?" เฮเลนหันกลับมาและจากไปด้วยใบหน้าที่มืดมน ขังเเอรี่ไว้ในห้องของเธอ “เธอจะอยู่ในห้องนี้จนกว่าจะสงบลง อย่าทำให้ฉันเดือดร้อนอีก!” … เมื่อถึงเวลาที่แอเรียนตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว แมรี่เมื่อเห็นว่าเธออารมณ์แปรปรวนแค่ไหน ก็กลัวที่จะปลุกเธอในขณะที่เธอพล้อยหลับไปอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เธอทำได้คือเสิร์ฟโจ๊กทะเลที่ทำสดใหม่ให้เธอหนึ่งชามเมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอสูดกลิ่นคาวในโจ๊กและพบว่าเธอไม่รู้สึกอยากอ