บทที่ 565 เจอกัน

มาร์คพูดราวกับว่าอ่านใจเธอออก “ฉันสามารถให้เวลาเธอได้ แต่ไม่ใช่เพื่อที่เธอจะได้ละเลยฉันและเสียเวลาของฉันไปด้วย เธอต้องพิจารณาความสัมพันธ์ของเราอย่างจริงจัง ถ้าเธอทำไม่ได้ ฉันจะพาเธอกลับไป อย่าขอให้ฉันยอมแพ้ในตัวเธอ ฉันทำไม่ได้หรอก” แอเรียนรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอขมวดคิ้ว “นี่มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันต้องตกลงที่จะกลับไปอยู่กับคุณหรือถ้าไม่งั้นฉันจะถูกบังคับให้กลับไปกับคุณงั้นเหรอ? ฉันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเลยเหรอ? ถ้าฉันยังทำไม่ได้หลังจากที่พิจารณาแล้ว ไม่ว่าอย่างไงฉันก็ต้องกลับไปกับคุณอยู่ดี แล้วจะให้เวลาฉันเพื่ออะไร? เพื่อให้ฉันชักชวนตัวเองให้ไปอยู่กับคุณเหรอ? คุณไม่คิดว่าคำขอของคุณไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยเหรอ? จริง ๆ แล้วคุณควรให้เวลาฉันพิจารณาและหากฉันไม่สามารถผ่านมันไปได้เราจะแยกทางไม่ใช่เหรอ?” มาร์คมองเธอและออกเสียงแต่ละคำอย่างชัดเจน "ถูกตัอง ฉันให้เวลาเธอเพื่อให้เธอคุ้นชินกับมัน ยอมรับความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถและจะไม่มีวันจากฉันไปได้เท่านั้น ไม่ใช่เพื่อให้เธอพิจารณาว่าเธอจะอยู่หรือจะไป” ถึงแม้ว่าแอเรียนจะรู้สิ่งนี้ดีอยู่แล้ว เธอก็ยังรู้สึกหมดหนทางอยู่ดี ถ้าเธอปฏิเสธเขาตอนนี้ เ