บทที่ 544 ราตรีสวัสดิ์ อรุณสวัสดิ์

มาร์คขับรถช้าลง ราวกลับเขาไม่อยากส่งเธอให้ถึงบ้านเร็ว ๆ “ฉันบอกเธอไปก่อนหน้านี้แล้ว ฉันจะไม่ยอมหมดหวังในตัวเธอ” แอเรียนหัวเราะอย่างไร้อารมณ์ขัน “เลิกล้อเล่นได้แล้ว ฉันเคยบอกคุณไปก่อนหน้านี้แล้วว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ฉันอยากหนีไปจากคุณตั้งนานแล้ว และในที่สุด ตอนนี้ฉันก็สมปรารถนาแล้ว ทำไมฉันต้องกระโดดเข้ากองไฟอีกล่ะ? ฉันยอมรับว่าคุณเปลี่ยนให้ฉันเป็นฉันตอนนี้โดยไม่มีคุณ ฉันคงไม่ได้เป็นตัวเองอย่างทุกวันนี้ คุณได้มอบสิ่งที่ฉันไม่เคยได้รับจากคนอื่น แต่ลึก ๆ แล้ว คุณก็ทำให้ฉันเจ็บปวด อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์พูดแบบนี้ได้ คุณเป็นสาเหตุการตายของพ่อฉัน แกล้งทำว่ามีความเมตตาพาฉันไปอยู่ ด้วยหรือแม้แต่แต่งงานกับฉัน แล้วยังไง? เพื่อความสบายใจเหรอ? คุณได้มันไป แล้วฉันล่ะ? แล้วพ่อของฉันล่ะ? นอกจากได้ชื่อว่าเป็นคนชั่วแล้ว พ่อฉันก็ไม่เหลืออะไรทิ้งไว้เลย ฉันจะยกโทษให้คุณได้ยังไง?” พายุแห่งอารมณ์โกรธเกรี้ยวในตาเขาในความมืด เสียงพูดของเขาเจือไปด้วยความเจ็บปวดและความอดกลั้น “ในสายตาของเธอ ฉันไม่น่าให้อภัยเลยเหรอ? เปลี่ยนแปลงไม่ได้เหรอ? “ใช่” แอเรียนตอบอย่างไม่ลังเล มาร์คไม่ได้ตอบอะไรกลับไป