บทที่ 487 ทำไม… ทำไมถึงไม่ล่ะ...

ความอยากรู้ของทิฟฟานี่ถูกปลุก เธอรอให้เขาทิ้งระเบิดโดยคาดหวัง “โอเค โอเค ฉันสัญญาว่าจะไม่โกรธ บอกฉันมา" แจ็คสันรู้ว่าถ้าเขาไม่บอก ทิฟฟานี่ก็จะรู้เรื่องนี้อยู่ดี ไม่ว่าเขาจะมองมันจากมุมมองไหน ทิฟฟานี่ดูเหมือนน่าจะรับมือกับเรื่องนั้นได้ การปกปิดความจริงก็ไม่ต่างอะไรจากการโกหก มันจะแตกต่างเมื่อทิฟฟานี่ค้นพบมันด้วยตนเอง แจ็คสันพูดด้วยความแน่วแน่ว่า “ผมแนะนำลินน์ให้รู้จักกับมาร์ค ผมรู้จักลินน์มานานแล้ว ตรง ๆ ก็คือ ตอนที่ผมอายุสิบเก้า” “อืม อืม แล้วไงต่อ?” ทิฟฟานี่ไม่เห้นว่าจะมีอะไรแปลก แจ็คสันไม่กล้าสบตาเธอ เมื่อหัวของเขาห้อยลงมา เสียงเขาก็ต่ำไปด้วย “ในตอนนั้นลินน์อาศัยอยู่ตามท้องถนน ผมรับเธอเข้ามาและส่งเธอไปโรงเรียนบอดี้การ์ด… เมื่อเธออายุสิบแปด ผมอายุยี่สิบสาม ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้เธอเข้าใจผิด แต่เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะคบกับผม ในวันเกิดอายุสิบแปดของเธอ เรา… อ่า เธอวางยาผมและเรา… รู้ใช่ไหม? หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้เจอเธอมาเจ็ดปีแล้ว ผมเพิ่งแนะนำเธอให้รู้จักกับมาร์คเพื่อปกป้องแอเรียนก่อนหน้านี้! คุณต้องเชื่อผม ผมไม่ได้ตั้งใจ!” สีหน้าของทิฟฟานี่ค่อย ๆ นิ่ง เธอไม่สามารถรับระเบิดในขณะนี้ได้ ค