บทที่ 407 ชาและเค้ก

แอเรียนไม่รู้ตัวว่าเธอฟังดูเหมือนเด็กขี้อวดคนนึง แต่ทิฟฟานี่ดูออก “โอ้ ๆ ดูเธอสิ! ตอนแรกเธอยังบอกฉันอยู่เลยว่าอยากหย่ากับเขา ทนเขาไม่ไหวแล้ว… แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนมีความรักเลย ใช่ไหม? ฉันว่าหลังจากที่เธออยู่กับเขามาตั้งหลายปีแล้วเธอคงหย่ากันไม่ได้หรอก ถึงพวกเธอจะไม่ได้รักกันอย่างโรแมนติกแต่เธออาจจะผูกพันกันก็ได้ ฉันล่ะอิจฉาพวกเธอจริง ๆ ที่ผูกพันกันและข้ามความรักแบบโรแมนติกไปเลย ไม่ว่ามันจะแย่แค่ไหน พวกเธอจะหายโกรธกันเพียงในพริบตา คนอื่นน่ะแค่ดีดนิ้วก็เลิกกันและหย่ากันได้ง่าย ๆ” แววของรอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของแอเรียนลึกขึ้นเรื่อย ๆ “เงียบไปเลย! ในเมื่อเธอไม่ได้ทำงานแล้ว ดังนั้นตอนเย็น ๆ เธอก็ว่างน่ะสิ ไปดื่มชากันไหม? ตอนนี้ฉันสามารถออกไปข้างนอกได้แล้ว ฉันจะตายด้วยความเบื่อหน่ายนี่อยู่แล้ว!” ทิฟฟานี่ไม่สามารถรอให้ถึงตอนเย็นได้ “ออกมาเดี๋ยวนี้เลย ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ ความคิดของฉันวุ่นวายไปหมด…” แอเรียนได้กลิ่นเรื่องเม้าท์มอยจากคำพูดของเธอทันที “ได้ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วจะออกไปเลย เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นให้นะ” เมื่อทิฟฟานี่ไปถึงที่คาเฟ่เธอก็มองหาโต๊ะที่ไม่โจ้งแจ้งเกินไปและเล่าความล