บทที่ 30 เเต่งงานแล้ว

“ไม่ ฉันจะไปในทันที” แอเรียนตอบในไม่ช้า ขณะที่เธอหันกลับมาปากกาก็บินผ่านหูของเธอและกระแทกเข้ากับประตูห้องทำงาน หมึกรั่วจากรอยแตกของปากกาและเปื้อนพื้น การขว้างปาสิ่งของ หมายความว่ามาร์ค เทรมอนต์ นั้นโกรธมาก แอเรียนไม่กล้าขยับตัวแม้ว่าเธอจะสั่นเล็กน้อย เธออยากหักห้ามความกลัวที่มีต่อเขา แต่เธอไม่สามารถ... "มานี่!" เสียงของมาร์ค เทรมอนต์ เจือไปด้วยความโกรธ สำหรับแอเรียนมันเป็นการเตือนล่วงหน้าถึงสถานการณ์ที่คุกคามถึงชีวิต ความลังเลของเธอเกิดขึ้นเพียงสองวินาทีก่อนที่เธอจะหันไปหาเขาโดยมือของเธอกำชายเสื้อของเธอและมองเขาอย่างระมัดระวัง มาร์ค เทรมอนต์ ดึงเธอเข้ามาใกล้เขาและโอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเธอแน่นเพื่อป้องกันไม่ให้เธอขยับ เสียงของเขาเสียดแทงและเย็นยะเยือก “คุณเรียกผมว่าอะไรนะ? การสร้างความแตกต่างที่ชัดเจนเช่นนี้หมายความว่าคุณกำลังเปลี่ยนวิธีพูดกับฉันที่บ้านด้วยใช่ไหม?” เมื่อเขาคิดได้ว่าเธอควรจะยืนอยู่นอกห้องทำงานนานกว่าสองชั่วโมงกว่าจะมาพบเขาความโกรธของเขาก็ลุกเป็นไฟ ในที่สุดแอเรียนก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโกรธ “ฉัน… ฉันกังวลว่าคุณคิดว่าฉันไม่สามารถแยกงานออกจากเรื่องส่วนตัวได้” มาร์ค