บทที่ 203 ติดพัน

เมฆแห่งความงุนงงที่แขวนอยู่เหนือศีรษะของแอเรียนสลายหายไปในทันทีเมื่อเธอได้ยินเสียงของหน้าหนังสือที่ถูกพลิก “ฉันไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ เธอก็รู้สถานการณ์ของฉัน เธอไปเถอะเเล้วฝากความนึกถึงไปด้วยเเล้วกันนะ” ทิฟฟานี่ดูหดหู่เล็กน้อย “เอาล่ะ… ฉันจะถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเราพบกัน ว่าเกิดอุบัติเหตุอย่างกะทันหันได้อย่างไร? ถ้าเป็นพวกกาลีน่าจริง ๆ ฉันจะไม่ยกโทษให้พวกเขา!” ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของแอเรียน เธอรู้สึกผิดในนามของมาร์ค “แน่นอน… เธอไปเถอะ… ฉันยังไม่ได้ลุกขึ้นจากเตียงเลย ฉันจะวางสายนะ” หลังจากวางสายแล้วเธอก็นอนอยู่บนเตียงต่ออีกครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำเพื่อทำให้สดชื่นในที่สุด เนื่องจากเธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนเตียงเมื่อไม่นานมานี้เธอจึงค้นพบว่าผมของเธอยาวขึ้น มันพันกันเมื่อคืนที่เธอนอนหลับและไม่ว่าเธอจะทำอะไรเธอก็ไม่สามารถหวีปมออกได้ เมื่อเธอเจอกรรไกรและกำลังจะตัดมันออกมือคู่หนึ่งก็หยุดเธอไว้ “เอาแปรงหวีผมมาให้ฉัน” ด้วยความประหลาดใจ แอเรียนส่งหวีให้มาร์คโดยสัญชาตญาณ เธอไม่รู้ว่าเขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาระมัดระวังในการหวีผม เธอไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย เมื่อเธอมองไปที่