บทที่ 1254 ความสุขคืออะไร?

”ดีแล้ว” แอเรียนตอบ “ในที่สุดแม่เธอก็ยอมรับว่าเธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไป” โรบินยิ้มราวกับเด็กไร้เดียงสา แม้กระทั่งแววตาของเธอก็ยังเปล่งประกาย “พี่แอเรียนอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะ เงินเดือนฉันเพิ่งออก เพราะฉะนั้นไม่ต้องเกรงใจนะคะ” อย่างไรก็ตาม แอเรียนสั่งเพียงแค่สองอย่าง เธอสองคนคงไม่สามารถทานได้เยอะกว่านี้แน่นอน ท่ามกลางบทสนทนาของพวกเธอ ทันใดนั้นแอเรียนก็ถามว่า “แล้วซิลแวงเขาได้คุยเรื่องเธอสองคนตอนที่เขาติดต่อเธอมารึเปล่า?” โรบินส่ายหัว “เขาแค่ติดต่อฉันให้เอาเงินมาให้พี่ค่ะ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องของเราเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาติดต่อฉันมาหลังจากคืนนั้นด้วย แต่ไม่เป็นไรค่ะ เขาไม่ได้บังคับให้ฉันช่วยเขา ฉันยังคงคิดว่าเขาเป็นคนที่น่าทึ่งมากแม้เรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเขา ฉันคิดว่ายังไงฉันก็ไม่คู่ควรกับเขาอยู่ดี แค่เราเป็นเพื่อนกันได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ฉันจะตั้งใจทำงานให้เก่งได้เหมือนเขาค่ะ! ถ้าวันไหนเขามีแฟนฉันก็จะยอมถอยและปล่อยเขาไป” แอเรียนถอนหายใจ “ซื่อบื้อเอ๋ย ความรักไม่มีเรื่องที่ว่าใครจะคู่ควรกับใครหรือไม่หรอก มันขึ้นอยู่กับความรู้สึกล้วน ๆ คนที่ชอบกันจริง ๆ สุดท้ายก็จะวนกลับมาหากัน คนที