บทที่ 1249 ฉันคือนายหญิงเทรมอนต์และคำพูดของฉันเด็ดขาด

แอเรียนเดินไปที่โต๊ะของเจนิซและจับขอบโต๊ะเอาไว้ “เธอถูกไล่ออก” เจนิซเงยหน้าขึ้นและมองแอเรียนด้วยความสับสน “อะไรนะคะ? คุณพูดว่าอะไรนะคะนายหญิงเทรมอนต์?” แอเรียนพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันบอกว่า เธอถูกไล่ออก ออกไปแล้วอย่ากลับมาอีก” ใบหน้าของเจนิซถอดสี แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน “ทำไมล่ะคะ?!” แอเรียนเลิกคิ้วและพูดว่า “เธอแน่ใจเหรอว่าจะให้ฉันบอกเหตุผลต่อหน้าทุก ๆ คน? ถ้าเธอไม่อยากเสียศักดิ์ศรี ฉันแนะนำว่าให้เธอไปอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ต้องถามอะไร ที่ฉันเตือนเพราะเห็นแก่ความเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะ” เจนิซกัดฟัน “ฉันไม่ไปค่ะ คุณไม่ได้ทำงานที่นี่สักหน่อย เพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่ฉันออกถึงแม้ว่าคุณจะเป็นภรรยาของผู้บริหารก็ตาม คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ คุณบอกเหตุผลที่คุณต้องการไล่ฉันออกมาได้เลย ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ฉันจะต้องอาย” ไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่เธอออกอย่างนั้นเหรอ? คำพูดของเจนิซทำให้แอเรียนโกรธอย่างจริงจัง “อย่างนั้นเหรอ? เธอคิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่เธอออกอย่างนั้นเหรอ? ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเก็บมันเป็นความลับอีกต่อไป เธอเห็นองค์กรเทรมอนต์เป็นอะไร? เธอเห็นที่นี่เป็นท