บทที่ 1160 ดินเนอร์วันคริสต์มาสอีฟ

แอเรียนทนดูไม่ได้อีกต่อไป “ขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าฉันบอกคุณว่าเขาอึบนเตียงด้วยล่ะ? คุณจะเปลี่ยนทั้งเตียงเลยไหม?” มาร์คตกตะลึง “แมรี่ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วย” แอเรียนพูดไม่ออก นั่นพิสูจน์แล้วว่าคนเราไม่ควรท้าทายขีดจำกัดของโรคกลัวเชื้อโรค มาร์คแทบไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย อาจเป็นเพราะเขาเอาแต่คิดถึงเรื่องที่ทำให้หงุดหงิด เขาไม่มีอารมณ์ที่จะกอดแอริสโตเติลก่อนนอนด้วย และเขายังเอาแต่ดมผ้าปูที่นอนและผ้านวมที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่เพื่อยืนยันว่าไม่มีกลิ่นแปลก ๆ ก่อนที่เขาจะนอนลงอย่างสบายใจ แอเรียนอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่เขา “ทำไมไม่ตัดแขนทิ้งไปเลยล่ะถ้าสมอร์อึใส่คุณ แบบนั้นน่าจะสะอาดที่สุด นี่คุณรังเกีจลูกตัวเองได้ยังไง?” มาร์คเลิกคิ้ว “ฉันไม่ปล่อยให้เขาได้มีโอกาสอึใส่ฉันหรอก เธอนั่นแหละเป็นแม่ยังไง? ทำไมถึงได้ปล่อยให้ลูกอึกใส่กางเกงตัวเอง?” แอเรียนหยิบผ้าอ้อมและตอบเขาระหว่างที่เปลี่ยนผ้าอ้อมให้แอริสโตเติล “ถ้าฉันคอยดูเขาได้ตลอดเวลาว่าจะฉี่หรืออึเมื่อไหร่แล้วจะใส่ผ้าอ้อมไปเพื่ออะไร? ในหลักความเป็นจริงก็คือ ลูกยังเด็กเกินที่จะฝึกเข้าห้องน้ำได้ เข้าใจไหม? เหมือนคุณจะไม่เข้าใจเลย คุณอาจจะรังเกียจ แต่ฉันไม่