บทที่ 1138 มื้อเที่ยงและผลที่ตามมา

หลังจากที่ได้โต๊ะนั่งวิลก็พูดว่า “ฉันโทรหาทิฟฟ์แล้ว อย่างที่คาดเอาไว้เลย ทิฟฟ์บ่นฉันชุดใหญ่เลยล่ะ นิสัยทิฟฟ์นี่ยังเหมือนเดิมเลย ทิฟฟ์แต่งงานแล้ว และกำลังจะมีลูก แต่ก็ยังเหมือนเดิม นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมทิฟฟ์ถึงได้ไร้กังวล ชีวิตคนเราจะง่ายมากหากเราใจกว้าง” แอเรียนรู้สึกเป็นกันเองมากขึ้นเมื่อพวกเขามีเรื่องให้คุยกัน “ใช่ ฉันเห็นด้วย ทิฟฟ์โชคดีมาก แจ็คสันรักทิฟฟ์มากและเชื่อฟังทุกเรื่อง แล้วนายเป็นยังไงบ้าง? ชีวิตที่ต่างประเทศดีไหม? นายคิดที่จะกลับมาขยายธุรกิจที่นี่บ้างรึเปล่า?” วิลส่ายหน้า “ตอนแรกฉันไม่ชินเลย แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น ฉันฝังรากที่นั่นแล้ว เพราะฉะนั้นการกลับมาคงจะไม่ง่าย ดูสิ ร้านนี้ยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลย คิดถึงวันเวลาเก่า ๆ เนอะ” แอเรียนหันไปมองรอบตัวเธอและพยักหน้า “ใช่ ไม่เปลี่ยนไปเลย หวังว่าอาหารจะยังคงอร่อยเหมือนเดิมด้วยนะ” ทันใดนั้นวิลก็สังเกตเห็นรอยแผลบวม ๆ แดง ๆ หลังมือเธอและดึงมือเธอเข้าไปดูใกล้ ๆ “มือเธอไปโดนอะไรมา? เหมือนโดนของร้อนลวกเลย” เธอรีบดึงมือตนเองกลับ “อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไร เดี๋ยวมันก็หายเอง” วิลดูเหมือนจะรู้ตัวแล้ว ท่าทางของเขาชะงักเล็ก