บทที่ 1027 เงินเดือนที่สูงมาก ๆ

เวลาล่วงเลยไป ดวงจันทร์ซ่อนอยู่หลังก้อนเมฆและเสียงในบ้านก็สงบลงในที่สุด มาร์คและแอเรียนกอดกันและผล็อยหลับไป คืนนี้พวกเขาไม่มีสมอร์อยู่เป็นก้างขวางคออีกต่อไป เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนออกไปทำงานอย่างเร่งรีบก่อนที่มาร์คจะออกจากบ้านด้วยซ้ำ วันนี้เป็นวันแรกของการทำงานของเธอและเธอก็อารมณ์ดี ดังนั้นเธอจะไปสายไม่ได้เด็ดขาด สมอร์อยู่ในอ้อมแขนของแมรี่ซึ่งยืนอยู่ที่ประตูขณะที่แอเรียนกำลังจากไป เขาดูเหมือนจะไม่สามารถห่างกับแม่ของเขาได้ เขาโบกมือเล็ก ๆ ไปในทิศทางที่แอเรียนจากไปและนอกจากนี้ดวงตาของเขายังน้ำตาคลออีกด้วย เมื่อเห็นเช่นนั้น มาร์คก็ยิ้มอย่างไม่พอใจ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ตอนนี้นายค่อนข้างโตแล้วนะ นายจะห่างแม่ตัวเองหน่อยไม่ได้เลยเหรอ? ไม่อายบ้างหรือไง? แม่นายต้องการออกไปข้างนอกนั่นและสร้างชื่อให้ตัวเอง แม้ว่าฉันเองจะไม่สามารถห่างเธอได้แต่ขนาดฉันยังไม่กล้าทำอะไรเลย แล้วนายจะทำให้เธออยู่ได้ยังไง? ถ้านายร้องอีกแม่นายจะไม่ต้องการนายอีกแล้วนะ” แมรี่ค่อนข้างกลัวและปิดหูของสมอร์ “นายท่านอย่าพูดว่านายหญิงไม่ต้องการเขาอีกนะคะ นายน้อยสามารถเข้าใจบางส่วนได้ไม่มากก็น้อย ถ้าเขาร้องขึ้นมาเราจะปลอบเขาได