บทที่ 881

รถแซคคารี่ขับออกไป ฉันรู้สึกหมดหนทางขณะยืนอยู่คนเดียวริมถนน ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนทำผิดพลาดในครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณลูคัส ดังนั้นฉันจึงทำตามความรู้สึกตัวเอง ถึงแม้แซคคารี่จะโกรธฉัน แต่ฉันก็ดีใจที่ได้ตอบแทนหนี้ชีวิต ฉันรู้ดีว่าเขาคงต้องโกรธและเมินเฉยใส่ฉันไปสักพัก เมื่อฉันคิดได้เช่นนั้น หัวใจก็เจ็บปวดขึ้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันได้ยินสิ่งที่เขาเพิ่งพูด “เธอเคยให้ความรู้สึกปลอดภัยกับฉันตอนไหนกัน?” นั่นทำให้ฉันนึกขึ้นได้ถึงบางสิ่งที่เขาพูดตอนที่เราตกอยู่ในอันตรายในฟินแลนด์เมื่อไม่นานมานี้ ฉันจำได้ว่าเขาพูดว่า “ฉันสนใจในการมีอยู่ของคน ๆ นั้นเสมอ ฉันรู้ว่าไม่จำเป็นต้องสนใจเขา แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างฉันสักวันหนึ่งจะอิจฉาคนอื่น” ฉันเข้าใจในทันทีว่าคนที่เขาหมายถึงคือดิกสัน พูดตามตรง ฉันไม่เคยทำให้เขารู้สึกปลอดภัยเลย ฉันขอสิ่งต่าง ๆ กับเขาอยู่เสมอ ฉันมักจะโมโห และอารมณ์เสียใส่เขา สิ่งที่พี่รองพูดนั้นเจ็บปวด ทันใดนั้น หัวใจฉันก็เจ็บปวดแทนเขา ฉันยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลานานโดยไม่ขยับแม้แต่น้อย หลังผ่านไปสักพัก ชัคก็มาปรากฏตัวอยู่ข้างฉัน และพูดขึ้น