บทที่ 878

เขาขอบคุณสำหรับความอบอุ่น และความมีน้ำใจของฉัน ทั้งหมดเป็นเพราะมืออันอบอุ่นของฉัน ลูคัสโดดเดี่ยวมานานแค่ไหนกัน? มือของฉันเริ่มอุ่นขึ้น ฉันรีบถอนมือออกมาจากมืออันเย็นเฉียบของเขา “เลิกพูดได้แล้วค่ะ คุณบาดเจ็บหนักนะคะ” ในขณะที่ฉันคิดถึงความโดดเดี่ยวและความโศกเศร้าของเขา เขาก็ถามฉันขึ้นมา “คุณไม่ได้ตอบคำถามก่อนหน้านี้ของผม” ฉันรีบถามเขา “คุณจะจริงใจกับฉันไหมคะ?” “คุณผู้หญิงจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูดหรือเปล่าล่ะ?” ฉันถามเขากลับ “คุณจะโกหกฉันไหมล่ะคะ?” “คุณผู้หญิง คุณเป็นคนฉลาด ดังนั้นผมจึงมั่นใจว่าคุณมีการตัดสินใจของตัวเอง คุณสามารถเลือกได้ว่าคุณจะเชื่อผมหรือไม่ นั่นขึ้นอยู่กับคุณ บางสิ่งบอกผมว่าคุณไม่เชื่อผม แต่ผมก็จะยังตอบคำถามของคุณ” พอคุณถาม... ประโยคนั้นมีน้ำหนักมาก ฉันกัดปากและถามเขา “คุณบอกว่าคุณต้องการจะช่วยแซคคารี่กับชาร์ลส เพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าถึงอำนาจของคุณได้ แล้วทำไมคุณถึงโจมตีพวกเขา? มันขัดกับสิ่งที่คุณพูด!” “ผมพบกับวอลเลซเมื่อนานมาแล้ว และเขาก็เรียกผมว่าผู้ทำลายล้าง ใช่ครับ ผมสามารถทำลายล้างได้อย่างที่พวกเขาพูด ผมหวาดระแวงและสงสัยในทุกคน ทุกสิ่งรอบตัวผม ผมกระทั่งหลอ