บทที่ 837

แซคคารี่บอกความตั้งใจของเขาอย่างชัดเจน พยาบาลสาวรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างสุดขีดจนใบหน้าของเธอไร้สี เธอพยายามพูดขอร้องแล้วคุกเข่าลงกับพื้นกับน้ำตาที่เต็มใบหน้า เธอดูน่าสงสารมาก ผู้ชายธรรมดาคงจะเห็นใจเธอไปแล้ว แต่แซคคารี่ต้องพบเจอกับเหตุการ์ณนองเลือดมาเยอะ เขาเลยไม่รู้สึกใจอ่อนกับสิ่งที่เห็นอย่างง่ายดาย ไม่เพียงเท่านั้น แซคคารี่ยังเป็นคนที่พูดจริงทำจริงมาตลอด ตราบใดที่เขาเป็นคนพูดมันแล้ว เขาก็จะไม่กลับคำพูด พยาบาลสาวกลับไปที่ห้องพักของเธอ แถมยังพยายามอ่อยคนของฉัน ฉันเลยไม่รู้สึกสงสารเธอหรือช่วยขอร้องแซคคารี่ให้ บอดี้การ์ดของฉันลากพยาบาลคนนั้นออกไป ฉันเดินเข้าไปหาแซคคารี่แล้วดึงผ้าห่มขว้างลงกับพื้น หลังจากนั้นก็เดินไปหยิบชุดในตู้มาใหม่ “ผ้าปูมีแต่กลิ่นน้ำหอมของเธอเลย” ฉันบ่น ตอนที่แซคคารี่เห็นว่าฉันขยะแขยงแค่ไหน เขาก็ตบตรงที่นั่งใกล้ ๆ เขา ฉันรีบถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วขึ้นไปนั่งลงข้างเขา “เธอเรียกฉันว่าสามี” เขายกยิ้ม ฉันพูดอย่างเปิดเผย “คุณคือสามีของฉันไงคะ” แซคคารี่หัวเราะ “เธอแทบจะไม่เรียกฉันแบบนั้นนะ” ตอนที่เขาพูดแบบนั้น ฉันก็แย้งเขาทันที “อย่างน้อยฉันก็พูดมาก่อนนะคะ แต่ใครบา